Karşı Komşunun Oğlu |Texting

F İ N A L 🎈

1 sene sonra;

@gökçe_drmşş
Çoklu fotoğraf

"1 ay sonra sesini duyacağım için ne kadar da mutlu açmıştım o gün telefonu..
Ama daha doya doya sevinemeden gelen silah sesi.
Sonrası karargaha gitmem komutanın telsizinden ağır yaralı olduğunu duymam...

o an o şokla algılayamadığım şeyi aradan bir yıl geçmesine rağmen hala algılayamıyorum. sanırım beyin kabul etmedikçe ölüm, ölüm olmuyor. bir de asla tek kişilik bir şey değil. giden mutlaka beraberinde sevdiklerinden de parçalar götürüyor,
yoksa geride kalanlar bu kadar eksik olmazlardı.

ama sana bir şey söyleyeyim mi sevgilim?

mutluluk, ölümden daha garip bir şey; çünkü saatler sonra, kilometrelerce yol tepip seni o masada yatarken gördüğümde hissettiğim tek duygu buydu. her gün görüşmeye ya da saatlerce konuşmaya alışmış, uyurken bile hiç ayrılmadığım adamın bir aydır sadece sesini duyabilmiştim ve cehennem azabı gibiydi. ama şimdi sana dokunabiliyordum! oysa belki de en az bir senemiz vardı görüşmemize. o güzel yüzün ellerimin arasındaydı gene ve sanki kulağına eğilip "kalk hadi" desem benimle gelecek gibiydin. o ana kadar ağlarken o anda sustum ve yüzümde gülücükler açtı.

sonrası?

açıkçası pek hatırlamıyorum.

içim hala ilk anlardaki gibi çok yansa da şimdilerde sahip olduğum acı giderek bir boşluğa dönüşüyor. ve hiçbir şey doldurmuyor o boşluğu. anlamsız gözlerle izliyorum hayatı. oysa ne çok anlamı olduğunu düşünürdüm hayatımın. hatta dünyanın en şanslı insanlarından olduğumu da düşündüğüm olmuştu zamanında, biliyorsun...

ilk başlarda uzunca bir zaman yataktan hiç çıkmadım ve hep uyudum; çünkü rüyamda sürekli sen vardın. kimilerinde gene ulaşamıyordum sana ve yeniden yaşıyordum kaybını ama genelinde mutluyduk. biliyor musun şimdi aklıma geldi, beraberken de bazen bu tür rüyalar görürdüm. rüyamda yanımda olmazdın ve ben deli gibi seni arardım etrafta. ağlardım. bağırırdım. sonra uyandığımda yanımda olduğunu gördüğüm her seferinde derin bir nefes alır, kendime gelir ve gene sana sarılarak uyumaya çalışırdım.