51.Bölüm

44.6K 2.5K 720
                                    

Her şeye rağmen Arya, bize gülümseyerek bakıyordu. "Gökçecim seni çok özledim!" dedi, neşeyle. kollarını iki yanına açınca gidip sarıldım ona.Sarılınca elime dökülen saçları bile yoktu artık...

Ama o küçücük bedeniyle bile güçlü durmaya çalışıyordu,o babasının kızı değil annesinin kızıydı, annesinin gücünü hayatında hisseden -güçlü hissetmek zorunda bırakılan- bir kızdı.

Ona inanmaktan asla vazgeçmedim çünkü Arya 'ben annemin kızıyım, tabii güçlü olacağım.' der ve mücadele ederdi.
Ama bu?
Bununla mücadele edebilecek mi?
Gözlerimin dolmasına izin vermeden Aryayla ayrıldık.
Onurda sarılınca karşıdaki koltuğa oturduk,
Nergis teyze kantine gitmişti.

Arya okula gidemediği için üzgün olduğunu anlatıyordu çünkü Efeyi göremiyormuş.
Onur ne kadar kızsa da, Arya, Efe'nin numarasını bana söyleyince görüntülü aradık Efe'yi.

Arya diğer küçük kızlar gibi değildi. Nedeni,bazı şımarık küçük kız çocukları gibi 'saçlarım yok, beğenecek mi?' havasına girmeden aramıştı Efe'yi.
Olması gerekende bu değil miydi zaten? her şeyiyle sevmek...

Efe'nin sesi telefonda yankılanınca neşeyle konuştuğunu kekelemesinden anlıyordum, "A-arya seni ç-çok özledimm!" deyince Arya, kaşlarını kaldırıp "ne kadar özledin bakayım?" diye sordu.
Cimcime hiç bende özledim falan demiyor.
İşte aynı yengesi.

Efe telefonu bir yere koyup kollarını açtı, "çoookk özledimm!" derken bir an, bir şey görmüş gibi başını kameraya yaklaştırdı, korkuyla "ayy! abin mi o?" diye sordu.
Biraz daha kameraya yaklaşınca, "ayy! Arya vallahi o. senin anlattıklarına göre beni kesin çiğ çiğ yer!" deyince kahkaha attım.

Onura dönüp, sırıtarak kaşlarımı kaldırdım. "çocuklarda nasıl izlenim bırakıyorsun öyle?"
Onur bana bakmak yerine hâlâ telefona bakarken konuştu, "Valla hiç bir çocukta böyle etki bırakmamıştım, ama bu bücürde bıraktığım etki beni sevindirdi." dedi.

Arya ve Efe biraz daha konuşunca telefonu kapattılar.bu sırada Nergis teyze gelmişti,biz burda olduğumuz için eve gidip bir kaç eşya alacağını söylemişti. Bizde Nergis teyzenin gelmesini beklerken,Aryanın barbieleriyle oynuyorduk.Onur bebeğin yanlarında verilen küçük taraklardan birini alıp barbienin saçını taramaya başladı.
benim saçımı daha taramadın be !

Arya,abisinin bebeğinin saçını dolaştırdırdığını görünce sinirle Onurun saçlarından tuttu, Onur "ahh!" diye bağırırken,Arya daha fazla çekiyordu, bende daha fazla gülüyordum.
"Demek sen başka kızların saçını tararsın, ha Onur?" diyerek diğer saç tutamından da çekmeye ben başladım.

Onur bizden zorda olsa kurtulunca bana kaşlarını kaldırarak baktı, ayrıca sırıtıyordu da. "demek barbie bebeği kıskanıyorsun?"diye alayla sorunca ne kadar üste çıkmak için konuşsamda baya mantıksızdı. "onu ne kıskanacağım be! sadece benim saçlarımı hiç taramamıştın."dedim.
Onur gülerek bana bakıyordu, Arya'da ellerini birbirine vurup, "ayy çok tatlısınız!" diye seviniyordu.

Biraz daha vakit geçirdikten sonra Nergis teyze geldiğindeAryayla vedalaşıp hastaneden çıktık.

Arabaya bindiğimizde Onur evin yolundan sürmemişti, "nereye gidiyoruz?" diye sordum.
Onur,"haa sana söylemeyi unuttum. Bizimkilerin hepsi sahada.maç var bugün... birde merak etme, senin formanda orada."
"Kimle bu maç peki?" diye sordum.
"Bizimkiler bir takım, birde başka yerden gelenler." diye cevap verdiğinde "Hıımm." dedim.

Fazla geçmeden gelmiştik, Onur soyunma odasına giderken bende peşinden gitmiştim.
Poşetten kırmızı ve beyaz renginde forma ve gri dizleri yırtık pantolon çıkmıştı, bu pantolonu büyük ihtimal etek falan giydiğimi düşünerek koymuştur diye düşünyorum, belli ki bugün hazırlanan bir program değildi bu.
Beyaz pantolonumu daha fazla üstümde durursa kirleteceğimi bildiğim için, poşetteki gri pantolonu giydim, üstümü de giyip çıktığımda, Onur'da çıkmıştı.altında dizlerine kadar gelen eşofman,ama üstünde hiç bir şey olmadan beklemiyordum.

Karşı Komşunun Oğlu |TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin