THE SCREAM

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4

Η Αλέξα άρπαξε το χαρτάκι από τα χέρια του Ιβάν. Διάβασε τον αριθμό του και έπειτα πήρε μια βαθιά ανάσα. Κοίταξε το ανοιχτό περιδέραιο που κρεμόταν ακόμα από τα χέρια του.

"Λοιπόν; Σε ποιον ανήκει ο αριθμός;"

"Δεν ξέρω"

"Πριν δεν είπες ότι είναι δικό σου;" ο Ιβάν την κοιτούσε με καχυποψία.

"Αφού ξέρεις ότι έλεγα ψέματα. Σταμάτα την ανάκριση"

Τα μάτια του Ιβάν σοβαρεψαν.

"Που το βρήκες το περιδέραιο Αλέξα?"

"Μια γυναίκα έπαθε ένα ατύχημα στο δρόμο και... Προσπάθησα να την σώσω αλλά ήταν αδύνατο. Δικό της είναι το περιδέραιο. Πρέπει να της βγήκε από το λαιμό όταν έπεσε"

Ο Ιβάν την άκουσε άναυδος. Φαινόταν γεμάτος περιέργεια, γεμάτος ένταση. Η ατμόσφαιρα γύρω τους ήταν ηλεκτρισμένη.

"Θα καλέσεις εσύ ή εγώ;"ρώτησε τείνοντας της το χαρτάκι με τον αριθμό.

"Δεν θα είσαι σοβαρός! Κανένας μας δεν θα πάρει"

"Δεν θες να μάθεις τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό το χαρτάκι;"

"Κάποιος πονεμένος συγγενής θα κρύβεται"

"Αποκλείεται! Γιατί να έχει τοσο καλα κρυμμένο τον αριθμό ενός συγγενή της;"

Η Αλέξα είχε άρχισε να εκνευρίζεται από την συμπεριφορά του.
Ο Ιβάν άρπαξε το κινητό του και άρχισε να πληκτρολογεί τον αριθμό. Η Αλέξα τεντωνοταν όσο πιο πολύ μπορούσε για να φτάσει το χέρι του και να τον σταματήσει. Μάταια όμως. Το ψηλό αγόρι δεν έκανε κάθε της προσπάθεια να καταλήγει σε όλο και μεγαλύτερη αποτυχία.

"Ναι;", είπε δυνατα ο Ιβάν αλλάζοντας την χροιά της φωνής του.

Στην απέναντι γραμμή του τηλεφώνου ακουγόταν η βραχνή φωνή ενός άντρα

"Τι θα ήθελα;", Ο Ιβάν κοίταξε με απελπισμένα μάτια την Αλέξα αναμένοντας να του δώσει μια πειστική απάντηση για να πει.
Εκείνη κούνησε τα χείλη της διαγράφοντας την απάντηση που τόσο έψαχνε.

"Είμαι... γραμματέας της κυρίας που μου έδωσε τον αριθμό σας. Μου είπε να διευθετησω το ζήτημα, απλά δεν μου ανέφερε ποιο ακριβώς ζήτημα"

Υπήρξε μια μεγάλη παύση ώσπου ο άντρας της άλλης γραμμής τελικά αποκρίθηκε.

"Αααα, δεν θυμάμαι ακριβώς έχει περίεργο όνομα"