PATRON'UM

7.BÖLÜM

"Ahsen! Hemen odama!"

İşte şimdi yanmıştım. Siz kefenimi hazırlarsınız.

Kapıyı sert bir şekilde çarpıp gitti. Bende hemen odadan çıkıp arkasından yürümeye başladım. Çok sinirli olduğu yürüyüşünden belliydi. Koskoca koridorda sadece onun ayakkabısının sesi yankılanıyordu.

Odasına girdiğimde sinirden gözü dönmüştü bakışlarından belliydi. İki elimi önümde birleştirerek ona doğru baktım.

"Sen...sen bana gelen bir maili sildin mi Ahsen?!"

Duyduklarım karşısında şoka girmiştim ve hiçbirşey söylemeden başımı öne eğdim.

"Sana soruyorum bana cevap ver!"

"Ee...evet yanlışlıkla silmiştim"

"Demek yanlışlıkla sildin. Neden daha sonra bana söylemedin?!"

"Be...ben unuttum."

"Kesin unutmuşsundur Ahsen kesin unutmuşsundur. O mailin benim için ne kadar önemli olduğunu biliyomusun sen?!"

Sadece sessizce bağırışlarını dinledim. Kulaklarım onun bağırış sesleriyle doluyordu. Daha fazla kendimi tutumadım ve dolan gözlerimden bir damla yaş yanaklarımdan süzülerek indi.

"Ben senin gibi birini hiç tanımadım! Sen nasıl bana gelen maili silebiliyorsun?! Birde üstüne üstük ortağım dediğim adamla seni görmemem gereken bir manzarayla yakalıyorum! Ben sana daha kaç defa diyeceğim?! Daha kaç defa Ahsen?! Birde uyardım, ikide birşey demedim artık farkına varırsın diye, üçde seni yakaladığım manzaraya bak!"

İçinden çıkan canavar artık beni korkutmaya başlamıştı. Artık Altemur yoktu karşımda. O hödük olan Altemur yoktu şuan ona bile razıydım.

Sinirden camın önünde bir sağa bir sola doğru hızlı hızlı gidip geliyordu.

Gözlerimden inen yaşları durduramıyordum. Konuşmaya çalıştım.

"Be...be...ben önemli olduğunu bilmiyordum. O...o gördüğü..."

"Sen benim çalışanım olarak o bilgisayarın başına oturdun! Bana gelen bütün mailleri sende gör önemli birşey olduğunda bana haber veresin diye sen görüyorsun! Onları sil diye değil Ahsen!"

Kendimi nasıl açıklayacağımı bilemiyordum. Ne desem olay daha çok boka sarıyordu. Şuan bence susmam herkes için dahaa iyi olacaktım.

"Ya çıldırıcam ya! Ben sana güvenip seni aldım. Gözlerindeki o ışığı gördüm Ahsen! Sen bana gelen o maili nasıl sildin. O benim için çok değerli biriydi! O sildiğin maildeki kız hastaydı hasta!"

"Bilmiyordum bilmiyordum!"

"Bilmemen onu silmen gerektirdiğini göstermiyor Ahsen!"

Susmaya çalışıyordum ama artık dayanamıyordum dedikleri karşısında. Sanki ben kötü biriymişim gibi hissettiriyordu bana.

"Anlamalıydım senin birşeyleri berbat edeceğini! Seni baştan bu işe almamam gerekti! O öpüşmeye çalıştığın adam için seni almıştım! Seni araştırdığımda gördüğüm kardeşin için seni almıştım ama ne yazık hiç almamam gerekiyormuş!"

Artık söyledikleri karşısında kendimi tutamadım.

"Kime yazık bana mı? Ben bu zamana kadar kimseye boyun eğmedim Altemur bey! Ben sizin gibi parayla insanları satın almadım! Ben kimseye karşımdakinin duygusu yokmuş davranmadım! Ben bu zamana kadar birinin kalbini kırmayayim diye söylediklerime dikkat ettim! Ama siz haketmiyorsunuz! Siz hiçbirşeyi haketmiyorsunuz!"

"Söylediklerine dikkat et Ahsen! Şirkette odada ben biriyle öpüşürken yakalanmadım! Ben kimsenin birşeyi silmedim! Kimseyi üzmemeye çalışıyorsunya o maili sildiğin kız şuan yoğun bakımda ve böyle olacağını bildiği için beni görmek istedi!"

"Ne? Ne? Ben mi? Öpüşürken yakalandım. Siz söylediklerinize dikkat edin Altemur bey! Dediğiniz şeyi yapmadım ben! O kadar düşmedim! Sadece işimi yapıp gidicektim! Ama siz...!"

"Kes sesini Ahsen! Hala kendini haklı çıkarmaya çalışma! Senin yüzünden onu son birdaha göremiyebilirim!"

Bilmiyordum anlasana be adam bilmiyordum. O konuştukça kendimi suçlu hissediyordum. Tamam suçluydum kabul ediyorum ama bu kadar ağır lafları haketmiyordum ben.

Gözyaşlarımı silip alev saçan gözlerine doğru baktım. Yanına doğru gidip kendimi tutamayıp o sinirle tokat attım. Arkamı dönüp odadan çıktım.

Daha fazla dediği laflara dayanamayacaktım. Ne yapmak istiyordu bilmiyorum ama dediği laflar kalbimi çok kırmıştı. Karşısında artık eski Ahsen yoktu. O herşeye gözyuman kişi yoktu artık. Sadece patrondu benim için ve çok kötü bir patrondu.

Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım derin derin nefes alıp vererek kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Herşey çok değişicekti.

Aynaya baktığımda gözlerimin kızardığını gördüm. Yüzüme biraz daha su vurup lavabodan çıktım. Mutfağa gidip biraz su içtim. Kimsenin gözünün içine bakmıyordum. Çünkü ağladıktan sonra birilerinin başıma toplanmasını sevmiyordum.

Masama oturup bilgisayarda olan işlerimi halletmeye başladım.

Saate baktığımda çıkma saatimin geldiğini farkettim ama daha bugünkü işlerimi bitirmemiştim bile. Hanife ablayı arayıp bugün biraz geş geleceğimi söyledim.

Altemur'da odasından çıkmamıştı ya da benim görmediğim bir zamanda çıkıp gitmişti. Zaten artık ne yaptığı umrumda da değildi.

İşimi bir kaç saate bitirip şirketten çıkmıştım. Durakta otobüsün gelmesini bekliyordum. Otobüs geldiğinde çok doluydu ama eve erken gidebilmek için binmem gerekti. Bir dahakini bekliyemezdim.

__________

- Ahsen artık ne yapıcaktı?

- Eylül Altemur için neden bu kadar önemliydi?

- Altemur Ahsen'e bu kadar kızmakta haklımıydı?

__________

Bir bölümün daha sonuna geldik💃 Biraz gergin bir bölümdü💥 Okuduğunuz için teşekkür ederimm❤ Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum 🍯❤

__________