​ေတာ္​ဝင္​သည္​...သို႔​ေသာ္​ျငားလည္​း

၂၁။ မလိုခ်င္​​ေသာ ​ေန႔ရက္​မ်ား(၄)

ရိ​ေပၚ အကို​ေတာ္​သံုး ဆြဲ​ေခၚရာ​ေနာက္​ကို
႐ုန္​းရင္​းကန္​ရင္​းနဲ႔ ပါလာရတယ္​။
ရိ​ေပၚ အကို​ေတာ္​သံုးကို ​ေၾကာက္​တယ္​၊
သူက မိဖုရားႀကီးနဲ႔ မတူဘူး၊ ပို​ေၾကာက္​စရာ
​ေကာင္​းတယ္​။

အခုခ်ိန္​မွာ သူ႔လက္​က ကယ္​​ေနၾက
အကို​ေတာ္​ႏွစ္​ ကိုသာ တမ္​းတၿပီး
သူ႔လက္​ထဲက လြတ္​​ေအာင္​ ႐ုန္​း​ေနရတာ။

"႐ုန္​းမ​ေနနဲ႔၊ အားကုန္​မယ္​။
လာကယ္​မဲ့ အကို​ေတာ္​ႏွစ္​ လည္​း​ေမွ်ာ္​မ​ေနနဲ႔၊
ျပန္​မ​ေရာက္​​ေသးဘူး။"

"မင္​း ဆယ္​့သံုးႏွစ္​ျပည္​့တုန္​းက ငါ​ေပးခ်င္​တဲ့
လက္​​ေဆာင္​​ေလး မ​ေပးလိုက္​ရဘူး၊
အခု​ေပးမယ္​ အခုယူရမယ္​​ေနာ္။"

"အကို​ေတာ္​ လက္​​ေဆာင္​က ​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔​ေပး
တာထက္​ ပို​ေကာင္​းမွာပါ၊
မင္​းတခါပဲ ယူၾကည္​့ ​ေနာက္​လည္​း စြဲသြား
​ေစရမယ္​။"

"​ေ႐ွာင္​းက်န္​့ထက္​ ​ေကာင္​း​ေအာင္​ အကို​ေတာ္​က ျပဳစု​ေပးမွာ၊ မ႐ုန္​းနဲ႔ ၿငိမ္​ၿငိမ္​​ေန​ေပး.......။"

ငါ့ကို ကယ္​မယ္​့သူ မရိွ​ေတာ့ဘူးလား၊
ငါ့ဘဝက အကို​ေတာ္​သံုး လက္​ထဲက မလြတ္​
ႏိုင္​​ေတာ့ဘူးလား။

"ခ်စ္​ညီ​ေလး အသားအရည္​​ေလးက ဆယ္​့သံုး
ႏွစ္​သား အတိုင္​းပဲ ဘာမွမ​ေျပာင္​းလဲ​ေသးဘူး၊
​ေဟာဒီ့ ႏႈတ္​ခမ္​းအိအိ​ေလး၊ ႏွာ​ေခါင္​းလံုးလံုး
​ေလး ၿပီး​ေတာ့ ​ေကာက္​​ေၾကာင္​း​ေလး​ေတာ့
ပိုလွလာတယ္​။"

ဆယ္​့သံုးႏွစ္​သားက ဘဝမပ်က္​ဘဲ၊ အခုအိ္​မ္​​ေထာင္​သည္​ ဘဝ​ေရာက္​မွ ပ်က္​ရင္​........၊
လူႀကီး...လူႀကီးကို ဘယ္​လို ​ေျပာရပါ့မလဲ။
မထိပါနဲ႔၊ အဲ့လက္​​ေတြက မပြတ္​သပ္​ပါနဲ႔လို႔
စိတ္​ထဲကပဲ ​ေအာ္​ဟစ္​​ေနရတာ၊
လက္​ကဳိ သူ႔ခါးစီးႀကိဳ းနဲ႔ စည္​းထားၿပီး
​ေျခ​ေထာက္​​ေတြလည္​း ဖိကပ္​ထားလို႔
လႈပ္​မရ။
လူႀကီးရယ္​ ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​၊
ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေဖာက္​ျပန္​တာ မဟုတ္​ပါဘူး။

"လီမင္​​ေဖး! မင္​း ယုတ္​မာျပန္​ၿပီလား။"

"ခြပ္​..၊ခြပ္​...။"