Capítulo Doce

Magsimula sa umpisa
                                    

She likes Raphael, I just know it!

"Keep eating, hijo. Alam kong pagod kayong dalawa ni Mavic sa byahe," mamá said.

"What about me, mamá? Nakalimutan niyo na ata that you have a daughter?" I pouted.

"Of course, you also. Don't be jealous on your boyfriend," she said as she chuckled jokingly.

After we ate our lunch ay pinagpaalam muna sa amin ni Luisana ang kapatid upang maipakilala niya rin sa kanyang magulang in which we agreed naman.

Naisipan kong ipagluto si Raphael para mamaya. I know lagi siyang nakakakain ng food na masarap but I wanted to do something for him. I had known just recently na ang paborito palang pagkain niya ay sinigang na hipon and here  I  am, preparing all the ingredients para sa putaheng iyon.

Masaya rin akong malaman na mahilig din pala siya sa hipon. Even if we are dissimilar in many ways, we also have things in common. I really don't believe in soulmates but if there is really such thing in this world, maybe Raphael and I are really destined for each other. I smiled at the thought of those.

I did so many trial and error bago ko nakuha ang tamang timpla. I am so proud of my masterpiece even if I know that this dish isn't the best. Ang kulang na lang ay si Raphael upang matikman ito.

"Wow! Nagluto ang aming prinsesa," wika ni papá nang makapasok siya rito sa kusina.

"It's for Raphael, papá," I said with a smile.

He chuckled. "I like that man for you, Mavic."

"What's not to like about him, di ba po?" I asked with a smile and he just chuckled again and mess with my hair.

"Papá!"

"Muy bien, mi hija," he said before he finally goes out of the kitchen.

(Very well, my daughter.)

I looked at the clock and it was already past six. Maya-maya ay darating na rin 'yon.

I was so excited to give this to him kaya nang marinig kong tumatawag siya ay agad ko itong sinagot.

"Hello," I answered with a smile on my face.

"How are you, my Victorina?" Mas lalong lumapad ang ngiti ko sa aking mukha.

"I'm fine, but I'm missing you already," I said but I just heard him chuckled a little.

His chuckles are like a music to my ears. I don't want it to stop.

"Anong oras ka uuwi?" I asked with full of enthusiasm.

"Ahh... Victorina," he said, "pinilit kasi ako ni Luisana na rito na raw muna ako matulog for this night dahil matagal-tagal pa siguro kami magkakasamang muli lalo pa't dito sila sa San Diego maninirahan ni Franco."

Hindi agad ako nakapagsalita sa sinabi niya, instead I just looked at my creation.

"Ok lang naman 'yon sa'yo, di ba?" he asked and I just faked a smile na as if naman makikita niya.

"Of course. Ano ka ba, Raphael?! Syempre ok lang sa akin tutal kailangan niyo rin ng bonding time na magkapatid."

"Are you ok?" he asked at bakas ang pag-aalala rito.

"Yup. So don't worry about me. Ang isipin mo ang bonding time niyo ni Luisana lalo pa't ikakasal na siya bukas."

"Ok. Good night, Victorina."

"Good night also," I said before hunging up.

Sino ba naman ako para ipagdamot sa kanya ang makasama pa ang itinuring niyang kapatid? Hindi ko nga rin alam kung bakit ako nalulungkot nang ganito. Siguro ay dahil napag-usapan namin na rito siya matutulog sa mansion namin.

Fearless LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon