Bulutların Ardından

7.BÖLÜM: Küçük Tavşan

7.Bölüm: "Kayar yıldızlar geceleri, güneş yüzünü gösterirken gölgesi kalır ayın. Sert eserse rüzgar silebilir mi denizin dalgasını? Söylesene kuşlar da dokunabilir mi bulutlara?"

Kapıyı açıp çıktığında arkasından bakakaldım. Kısık sesimle "Görüşürüz" dedim. Sanki duyacakmış gibi ekledim. "Eve gidince haber verirsin."

Derin nefeslerimle geri döndüm. Açık kava iyi gelmişti. Kenardaki boş banklardan birine geçmek için hareketlendiğim sırada bana yaklaşan adımları fark ettim. Belki de öyle olduğunu sandım. Bu yüzden umursamadan banka geçip oturdum. Soğuk bütün bedenimde yayılırken başımı kaldırıp gökyüzünün izlemeyi ihmal etmedim. Yakın zamanda buradan gidecektim...

Yanıma doğru bir kız yaklaştı.

Siyah kısa saçları, yaklaşık 165 boyu ve belirgin çene hatlarıyla oldukça güzel görünüyordu. Tereddüt ederek yüzüme baktı. Belli ke vereceğim tepkiyi ölçmeye çalışıyordu. Cesaretini toparlamayı başardığında kısık sesiyle konuşmaya başladı.

"Merhaba, oturabilir miyim?"

Yan tarafa kayarak yer açmaya çalıştım. Ardından aynı ses tonuyla cevap verdim.

"Merhaba, tabi oturabilirsin."

Yavaşça yanıma geldi. Saçlarını geriye ittirerek bana baktı.

"Nasılsın?"

Yanımda hala Can olsa iyi olabilirdim. Şuan boşlukta oluşumu hangi kelime tarif eder bilmiyorum ama ona kolay olanı söyledim. Ve hiç sorgulamadı.

"İyi gibiyim, sen?"

"Bende, yeni geldin değil mi?"

Birkaç gündür burada olmama rağmen odamdan çıkmadığım için onları görmemiştim. Çok uzun kalmayacağım için bunu umursamamıştım.

"Evet"

"Alışma sürecinde çok zorlanırsın, bu arada ben İlke"

Cümlesini bitirdiğinde elini uzatarak bütün bedenini bunu çevirdi.

"Ben de Irmak"

Elini sıkıp geriye çekildim. Teni çok sıcaktı. Bu soğuk havaya rağmen nasıl sıcak kaldığını aklım almıyordu. Benim bedenim neredeyse titreyecekti.

"Tenin neden bu kadar sıcak ?"

"İlaçların yan etkileri oluyor, tedavinin bitiş aşamasındayım."

Onun için sevinmiştim. Beni soracağını düşünürken o konulara girmedi.

"Tek başına sıkılırsın. Gel seni arkadaşlarımla tanıştırayım."

Hiç arkadaşım olmadığını savunurken şimdi arkadaş edinmek istemediğimi fark ediyordum. İnsanlarla kolay bağ kuramıyordum. Bu yüzden ikimizden birinin canının yanmasını istemezdim. Ben Can'la mutluydum. İlke'yi nasıl reddedeceğimi bilemesem de odama gitmek istiyordum.

"Ben yalnız kalmak istiyorum, zaten birkaç gün sonra gideceğim."

Çok sevecen ve kibar yaklaşıyordu. Onu kırmaktan korkarak verdiğim cevaplardan tatmin olmamıştı. Biraz daha üsteleyeceğini omzuma dokunduğunda anladım.

"Lütfen, en azından bir selam verirsin."

İstemsizce başımla onay verdim. Daha sonra ayağa kalktık. Yavaş adımlarımı kullanıyordum. Karanlıkta yüzümün fazla görünmeyeceğini umarak başımı biraz daha yere eğdim. Bunu neden yaptığımı anlayamamıştım. Ya da İlke'nin yanıma geldiğini sorgulamamıştım. Ve bunları düşünmek için çok geç kalmıştım. Başımı hafifçe kaldırıp önce herkesin yüzüne baktım. Ardından kısık sesimle dikkatleri üzerime topladım.