Is het niet grappig
Dat wij elkaar altijd tegenkomen
Ondanks dat onze wegen
Zo lang geleden
Zich van elkaar scheidden
Dat je mij iedere keer weer treft
Op het moment dat ik het niet verwacht
Op het moment dat ik voor even zorgeloos was
Op het moment dat ik voor één keer
Mijn angst had laten varen
Genoot
Iedere keer als ik even onoplettend ben
Verschijn je
Dan ben je er plots
Op de plaats waar ik je het minst verwachtte
Op het moment dat ik even blij was
Sta je daar
Soms zie ik je niet meteen
Maar uiteindelijk
Al dan niet met hulp van jou
Blijft je aanwezigheid niet onopgemerkt
Ondanks dat het iedere keer anders is
Verloopt het iedere keer hetzelfde
Eerst geloof ik mijn ogen niet
Hoe toevallig kan het zijn
Even kijken we elkaar aan
Tot het tot mij doordringt
Snel wend ik mijn blik af
Nog even blijf ik versteend staan
Dan sijpelt het pas echt binnen
Terwijl mijn adem stokt
Leid ik mezelf
En eventueel gezelschap van mij
Weg
Weg van jou
Mijn hoofd begint te bonken
Mijn handen te trillen
Mijn ogen te tranen
Niemand die het snapt
En ik krijg geen woord over mijn lippen
Eens uit het zich
Kijk ik voor het eerst terug op
Kijk ik terug voor mij
In de plaats van naar mijn schoenen
Eens uit het zicht
Tover ik een glimlach op mijn gezicht
En ga ik verder
Alsof er niets gebeurt is
Maar het laat me niet meer los
Ook hier was je
Mijn hele uitstap verpest
En natuurlijk kan men zeggen
Laat het los
Trek het je niet aan
Maar hoe doe je dat
YOU ARE READING
Met mijn voeten van de grond
Poetry-- De beste gedichten uit deze bundel -- 2018-2021 Teksten die uit het niets op je papier komen Gedichten die uit de lucht vallen Quotes om bij stil te staan Gedachten die rondvliegen Gevoelens die niet met woorden te beschrijven zijn Ideeën...
