Met mijn voeten van de grond

Roddels

Er wordt gefluisterd
Zachtjes krimp ik ineen
Ik heb het niet gehoord
Ik weet van niets
Gewoon verder doen
Maar toch stiekem volgen

Mijn naam
Negeren
Een por
Twijfelend omdraaien
Verbaasd kijken
Doen alsof ik van niets weet

Opnieuw dezelfde uitleg
De woorden die al in mijn geheugen gegrift stonden
Nu recht in mijn gezicht
Kan ik openlijk mijn mening zeggen
Of zal ik wijselijk zwijgen
En maar zachtjes instemmen

Ik wil het uitroepen
Hem verdedigen
Ook al is het te laat
Ook al is hij weg
Dan zou ik misschien eindelijk kunnen doen
Wat al veel eerder zou moeten gebeurd zijn

Eindelijk zou ik mijn fouten kunnen rechtzetten
Ik zou slechts de bubbel moeten doorprikken
Met de naald die klaarligt
Ik zou met het wapen der liefde
De leugens kunnen laten verdwijnen
Slechts door de waarheid te vertellen

Iedereen zijn beeld is vertroebeld
Iedereen heeft slechts onthouden wat hij wou
En iedereen koos voor een foutief beeld
De zwarte kant van zichzelf
En niet van hem
En iedereen weigerde te herkennen hoe geweldig hij was

Ondanks het feit dat ik slechts de waarheid zou moeten zeggen
Ben ik bang
Bang om te huilen uit onmacht
Of om te roepen naar de leugens
Dus verdring ik de woorden
Kies ik het foute pad

Ik knik naar de leugens
Verdring de waarheid
Houd mij liefde in
Ga mee in de haat
Om zo mijn stilzwijgen
Te vereeuwigen in spijt en zelfhaat