Met mijn voeten van de grond

Mail

Wanneer ik haar mail beantwoord
Lijkt het alsof ik een zure mail stuur naar mijn ex

Waarin ik hem uitleg dat het oké is
Dat hij gelijk had om te vertrekken
Dat ik het ook voelde
Allemaal leugens natuurlijk
Maar wat moet je anders zeggen
Dus praat ik rustig verder
Beantwoord ik zijn mail
Vertel ik hem dat het leuk is om te horen dat het goed met hem gaat
Terwijl ik de steek van pijn verberg
Omdat hij helemaal niet naar mij vraagt
Dus besluit ik maar niets te zeggen
Over dat het met mij helemaal niet goed gaat
Wat eigenlijk het enige stukje waarheid in deze mail had kunnen zijn
Hij vervolgde zijn mail
Met te zeggen dat hij nu een lief heeft
Dat goed voor hem is
Was ik dat dan niet?
Vriendelijk probeer ik te zeggen
Dat ik blij ben voor hem
Ook al snijdt het door mijn hart
Hij vertelt dat hij het gemaakt heeft
In het bedrijfsleven
We zouden er samen voor gaan
Maar uiteindelijk kwam ik er ook
Alleen
Hij schreef dat hij hoopt dat deze mail mij bereikt
Om mij te kunnen kwellen?

Het erge is
Dat deze mail helemaal niet van mijn ex komt
Ik heb namelijk geen ex
Maar van iemand waarvan verwacht wordt mijn vriendin te zijn
Waarom gaat het dan alleen over haar?
Waarom voel ik mij dan zo kil en koud?
Waarom voelt het zo verkeerd en verplicht
In de plaats van spontaan en leuk?

Het moeilijkste is nog het allerlaatste wat zij schreef
Zij mist mij
Waarom stuurde ze dan niet eerder?
Wat moet ik antwoorden?
Eerlijk?
Dat ik zolang om haar gerouwd heb
Er zeker van dat ze voorgoed weg was
Dat het gemis gesleten is
En dat ik eindelijk ben verder gegaan zonder haar?