My Absolute Freedom (UNDER RIVISION) ✔

chapter 28

"M-matagal na siyang wala, hija." My attention was shifted from the painting to her.

"B-bakit po? A-ano po ang ikinamatay niya?" I asked, and little by little my heart throbbed a bit.

She shooked her head many times and blows a deep sigh. "Lason, hija. Dalawang taon narin ang nakalipas." Malungkot niyang ani.

Gusto ko pa sanang magtanong kung bakit nalason ang kaniyang asawa, but there's part of me na wag na lang ituloy 'cuz asking people about their pasts is like tearing their wounds again. Ayaw ko ng gano'n. At hindi rin ako tsismosa.

Nagpa-umanhin ako sa kaniya dahil pinaalala ko pa ang yumaong asawa nito sa kaniya. Naintindihan niya naman daw ako at okay lang daw sa kaniya dahil kung tutuusin, araw-araw niyang iniisip ang asawa niya sa pamamagitan ng mga ubra-maestro nito.

Nagpaalam na'ko sa kaniya at wala sa sariling naglalakad ulit. Hindi ko alam pero, nalulungkot ako sa sitwasyon ng iilan dito. Yung iba kasi nawalan na ng mga mahal sa buhay, tapos hindi pa binibiyaan ng anak. Hhaayy.

Isusoksok ko na sana ang pitakang dala ko sa mahabang manggas ng damit ko ng may biglang humamblot ng pitaka ko at agad kumaripas ng mabilis na takbo!

Takte!

"Hoy! Ibalik mo 'yan! Akin 'yan!" Naghuhumirintadong sigaw ko habang sinundan ng takbo ang humablot ng pitaka ko! Pinaghirapan ko 'yon! Pinagpawisan kong kinayod ang pagtatrabaho para magkapera tapos nanakawin lang?! Hindi ako papayag!

Pinagtitinginan kami ng mga tao sa paligid ngunit nanatili lang ang tingin ko sa taong daslok na 'yon! Pasikot-sikot pa naman ang daan dito! Tapos ang galing pa niyang umilag sa bawat kariton na dadaan sa daan!

Takte! Bwesit! (>____<) "Hoy! Ibigay mo sabi 'yan!" Sigaw ko parin.

Mas binilisan ko pa ang pagtakbo ko. Halos ilang metro nalang ang layo ko sa kaniya para maabutan ko ito. Ngunit bigla-bigla nalang niya inagaw yung kareton ng isang matanda at agad binuhos ang lamang mga gulay nito! Pvta ang gago! Bastos!

Gusto ko pa sanang tulungan ang matanda dahil sa nagkalat nitong mga gulay ngunit---pisti yung pera ko!

"Manong, hahabulin ko yung inutil na 'yon! Makakatikim sakin 'yon dahil sa kabastosang ginawa niya!" Mabilis kong tugon sa matanda. Hindi ko alam kung naintindihan niya ba yung sinabi ko dahil parang nagra-rap na ako! Pvta!

Hindi ko na pinakinggan si Manong at sinundan ko agad ng takbo ang pisting inutil na 'yon! (>___<)

Hindi ko alam kung saan ang patungo niya pero nabuhayan naman ako ng maaninag ko siyang nadapa! Pvtcha! Lalaki ang timang!

Tumakbo ako ng mabilis, lahat na ata ng lakas ko'y nilabas ko na bumilis lang ang takbo ko! Agad namang tumayo yung lalaki at padabog na tumakbo ulit! (>___<)

"Hoy! Huminto ka! Hinto sabi! Hindi mo pera 'yan!" Tang-igit! Lukang luka! Mapapatay ko talaga ang gagong 'yon!

Napadpad kami sa isa sa mga palasyo ng hari. Ang palasyong nandito sa South Hwanghae ay nakalaan para sa mga scholars. Ito ang nagsilbing paaralan dito. Habang ang malaking malaking malaking palasyo niya ay nasa North Hwanghae.

Napatigil ako sa pagtatakbo sa harap ng nakabukas na malaking gate. Napatukod ang dalawa kong kamay sa magkabilang tuhod habang sunod sunod ang mabibigat na hininga kasabay sa pagpatak ng pawis mula sa aking noo. Pumasok ang daslok sa loob! (>___<)

Kahit masakit pa sa paa at halos nahihirapan pa akong huminga ay ininda ko ang maglakad papasok.

The two guards quickly crossed their spears against me. Agad naman nag-igting ang panga ko.