Öptüm Say

17. Bölüm

" Çok mu güzelim?" dedim hala şaşkın ve afallamış bir halde Efe'ye bakarak. 

" Evet. Benim olmanı isterdim." kalbim göğüs kafesimden çıkacakmış gibi atmaya başladı.

" Iıı... Efe bili..." 

" Bir şey demek zorunda değilsin. Biliyorum Berk'le sevgilisin onu seviyorsun. Ama bu Berk yani her an her şeyi yapabilir. Seni aldatabilir, senden sıkılabilir." 

" Sen ne demek istiyorsun? Amacın ne? Aramızı bozmaya mı çalıyorsun?" bağırmaya başlamıştım. Berk'in beni terk etmesi hayatımda istediğim son şeydi.

" Öyle bir amacım olsa çoktan yapardım zaten." göz kırpıp mutfağa doğru gitti. Sinirden ellerim titremeye başlamıştı. Peşinden mutfağa gittim. 

" Öyle bir şey yaparsan seninle arkadaş bile olmam, yüzüne bakmam Efe anlıyor musun?" 

" Bunu bildiğim için bir şey yapmıyorum ya zaten." 

" Ben anlamıyorum." dedim masaya oturup kafamı ellerimin arasına alarak. 

" Benden nefret ediyordun. Sırf şu aptal çardak için kaç kere kavga ettik. Neden şimdi Mecnun'u oynuyorsun ben anlamıyorum gerçekten." yavaşça gelip yanıma oturdu. Ellerimi kafamdan çekip elinin arasına aldı. Elimi çekmedim. 

" Hatırlıyor musun? Berk sevgili yaptığında gelip yanıma ağlamıştın bende sana sarılmıştım." hatırladım dercesine kafamı salladım. 

" Hatta tişörtümü sümük yapmıştın." dolu gözlerimle gülümsedim. O da gülümsedi.

" Neden bilmiyorum ama ağlaman içimi paramparça etti. Özellikle Berk için. Bak tamam ben dörtdörtlük bir insan değilim evet Berk'le çok benziyoruz. Hatta beni daha kötü bir şekilde düşünüyor da olabilirsin arkadaşının duygularıyla oynadığım için."  durup derin bir nefes aldı. 

" Asya Berk çabuk sıkılır. Şuan seni seviyor bunu görebiliyorum ama sıkılacak. Çünkü Berk böyle. Ne yapabilirim beni seçmen için?" sesinde acı çeker gibi bir ton vardı. Ama hayır bu umurumda olmamalıydı. Berk benden sıkılmazdı. 

" Efe" gözlerinin içine baktım. Elimi yavaşça çektim. 

" Yapamam. Seninle olamam. Seninle olursam Berk'le aran bozulur ve bunun sebebi olmak istemiyorum." gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Efe'yle Berk'in arasında kalmak istemiyordum.  

Elini uzatıp gözyaşımı sildi. Sanki o da ağlayacak gibi duruyordu ama ağlamayacağını adım gibi biliyordum. Eğer ağlarsa şizofren olduğumu düşünürdüm. Taş gibi sert olan Efe benim için ağlayacaktı ha?

" Ben eve gitmek istiyorum. " sandalyeden kalkıp koşarak çantamı alıp evden çıktım.

" Asya nereye?" arabasıyla önümde durmuş olan Berk'e gülümseyeme çalıştım. Arabadan inip yanıma geldi. 

" Ne bu halin? Efe bir şey mi dedi ya da yaptı?" endişeli  gözlerle bana bakıyordu. ' Efe benim içimden geçti haberin yok' demek istesem de daha fazla gülümsemeye çalışarak kafamı olumsuz anlamda salladım. 

" Hayır gayet eğlendik benimle uno falan oynadı."

" Sorun ne o zaman?" 

" Elif." dedim.  " Kendini kötü hissediyormuş arayıp eve gelmemi istedi."  rahatladığını belli edercesine nefes verdi. 

" Tamam gel ben seni bırakayım." 

" Gerek yok. Efe çok acıktı ve seni bekliyor. Pizzayı her an bitirebilir."