Chapter 37
Hindi ko alam kung ilang oras akong nakakulong sa aking kwarto. Pagkatapos bumaba nina Manang Betty at Olzen para tingnan ang bisita o ang girlfriend ni Olzen ay agad ko ring kinuha ang mga gamit ko sa kwarto niya.
I don't want to admit to myself how bad I feel. I don't want to entertain the bitterness that is trying to hit all my nerves. I shouldn't feel like that because in the first place, there was nothing for me to fight for.
There's no reason for me to feel bitter because I should have been persistent in pushing him away. Pero anong ginawa ko? Hinayaan ko lang ang sarili ko.
Ngayong narito na ang girlfriend niya, mas lalong kailangan kong ituwid ang nararamdaman. And he dare lie about it on my face! How dare him, really!
Girlfriend na mismo niya ang dumating dito. Galing pa yata ito ng Manila. Ito na mismo ang dumating para kay Olzen.
Dalawang beses kumatok si Kelin sa aking kwarto para sa pananghalian. Sa unang tawag niya ay hindi ako bumaba kaya umakyat siya ulit. Ayokong bumaba dahil hindi ko alam kung magugustuhan ba iyon ng girlfriend ni Olzen.
But, should I be concern of that? I'm here for a reason that I need a place to stay and nothing more. And aside from that, it's not like I did something perfidy to be guilty. I shouldn't lock myself in this room like I'm so forbidden to show my face.
After taking a bath, I blow dried my hair. Wearing another style of silk short and one of my loose shirt, I went out of the room.
Pagdating ko sa baba ay sina Kelin lamang ang nadatnan ko. Naglilinis sila sa malawak na living room at nang makita ako ay agad silang lumapit.
"Ma'am, kumain na po kayo." Anito.
Kakaiba ang tingin sa akin ni Kelin. Parang may gustong itanong pero pinipigilan ang sarili. May pakiramdam ako pero hindi na ako nagsalita at dumiretso sa dining room.
Sumunod siya sa akin habang si Lisa at Ester ay naiwan do'n. Tahimik akong umupo habang inaayos niya ang mga pagkain.
"Ah... kumain na po si Sir Olzen at ang... uhm, girlfriend nito, Ma'am."
Sinulyapan ko lang siya at hindi na sumagot. What am I supposed to say, anyway?
I started putting rice on my plate. Kelin remained standing beside the table, waiting for any orders. I invited her to eat but I guess they have all eaten.
"Kilala niyo ang girlfriend ni Sir Olzen, Ma'am?"
Halos maubo ako sa tanong ni Kelin. Pinigilan ko ang sariling tingnan siya ng masama. Huminga ako ng malalim at malamig siyang tiningnan.
"I met her once." I said coldly.
Tinitigan niya ako, nagpa-process sa utak niya ang aking sagot. Marahil ay nagtataka sila kung anong mayro'n sa amin ni Olzen dahil hindi naman lingid sa kanila ang mga kilos namin. Tapos ngayon ay dumating ang girlfriend nito kaya siguro kuryoso sila.
Pagkatapos kong kumain ay agad akong umakyat. Lalagpas na sana ako sa kwarto ni Olzen nang bumukas ang pintuan. Wala akong balak tumigil pero kusang huminto ang mga paa ko nang lumabas doon si Olzen kasunod ang girlfriend niya.
Hindi na dapat ako magtaka pero hindi ko rin alam kung bakit medyo nagulat pa rin ako. They're in a relationship so it's normal for them to use one room. Anong nakakagulat doon?
They both halted and looked at me. Malamig kong tiningnan si Olzen. His eyes were dark too when he eyed at me. He looks mad with his rigid jaw.
I glanced at his girlfriend when I heard her gasp. Nagkatinginan kaming dalawa. She still looks the same the last time I saw her. Her long wavy hair hangs loosely on her shoulders. Now that she's standing beside Olzen, their height difference cannot go unnoticed.
