Kaming Ay Dalawa.

Ang Balak.

Sol's POV

    Months has passed, wala nanaman akong gagawin ngayong araw na ito, so I called Marcus and asked him if pwede siya ngayon, kaso hindi siya sumasagot sa tawag ko. I don't know why but I hope he is ok. Sa totoo lang, I miss the old Marcus that I met.

*ring ring ring*

    Tumatawag si Marcus at sinagot ko ito.

"Hello Marc? Sorry if naabala kitang tawagan kanina. Can we meet again today?" I asked

"Okay sige ba? Sa school ulit ba?" he asked.

"Uhm pwede hehe. Sige 3PM uli." sabi ko

      The call has ended. Hinanda ko na ulit ang sarili ko para sa meet up uli namin ni Marcus. Balak kong isama si Marcus sa US para magbakasiyon doon. Sagot ko naman siguro papuntang US para hindi na siya maabala. Ever since when I was a kid, I always dream about US, and even my friends including Marcus knew that USA is the place na gusto kong puntahan.

       Lumipas na ang oras, at 3PM na. Pumasok ako sa Marilag para kitain si Marcus. Madaming mga estudyante ang nag approach saakin. May iba na kilala ako, un iba hindi. Pumunta ako sa faculty lounge, ngunit wala si Marcus doon. Pumunta naman ako sa St. Teresa, at ayon nakikita ko siya na nagpapalinis ng classroom haha. Sumilip ako sa bintana ng classroom at kinawayan ko sya. He waved back and he chatted me.

Marcus:
Sol, wait lang malapit na silang matapos. Sorry if I will let you wait.

I chatted next to his chat.

Sol:
Ayos lang Marc. Take your time.

  Naalala ko tuloy na dito nga pala ako nag half school year sa aking 4th year high. Parang dati lang mga estudyante kami nila Marcus... pero ngayon nakikita kong teacher na siya, seeing na natupad ang dream niya na makapag turo dito sa alma mater niya.

*FLASH BACK*

     Nasa canteen kami at naguusap ng kung ano anong bagay. Bigla na lang siyang nag topic tungkol sa gusto nyang maging in the future.

"You know Sol, I always dream about myself, teaching students... Sana natupad ang mga dreams ko." he said

"That's great! Wala naman masama sa pagpangarap, basta sikapin mo! Ako nga e hindi ko pa alam ang gusto ko."

     Then he was confused.

"Eh ano iyung mga pinagsusulat na mga tula mo? Alam mo pwede ka maging writer ng isang libro! Malay mo maging sikat ka? Kung wala ka pang gusto sa tatahakin mo, why not try your hobbies na pwede sa tatahakin mo upang maka decide ka sa gusto mo maging." sabi niya

"Okay. I'll try. Hehe thank you!" sabi ko

      Alam nyo, bagay talaga maging teacher siya kasi maunawain siya at gustong gusto niya un binibigyan ng advice kada tao. Minsan nga tuturuan ako sa mga ibang subjects na mga aaralin. Tsaka mahaba ang pasensya niya, na kahit nag aaway kami, naiintindihan niya ako kasi mahal niya ako at mahal ko din siya.

*END OF FLASHBACK*

     Mahal pa nya din kaya ako? Teka teka bat ko iniisip iyon?! Hahaha. Magpapa salamat talaga ako sa kaniya kung hindi dahil sa kanya, hindi ko pa din matatahak ang gusto ko sa buhay.

   Makalipas ang ilang minuto ay natapos na din silang maglinis. Pinauwi na niya din ang mga estudyante niya at sabay na din kami umalis ni Marc from school.

"Saan pala tayo pupunta?" tanong niya.

"Marcus, matatapos naman na ang school year niyo diba?" tinanong ko din siya

"Uhm... oo bakit?" pagtataka niya

"Aayain sana kasi kita mag USA, kasama sina Gino at Christine." sabi ko sa kaniya

"Ok, sige ba? Kailan ba?" he asked.

"After school year nga! Hahahaha maybe sa 2nd week of April." sabi ko sa kaniya

"Sige game ako diyan. Bawal kasi ako ng 1st week ng April, bigayan ng card yon e hehehe. Anyway, how many days tayo doon?" he asked.

"Maybe 1 week." sabi ko

"Okay sige gusto ko iyan hahaha. Sama den natin sina Jake at Nicholas, tsaka si Ali?" sabi niya naman

"Sige para buong tropa tayo hehe. Saya iyon." sabi ko sa kaniya

   This will be exciting...