Bölüm 10 - Veysel

680 63 3
                                    

Yazarın Bakış Açısı
Veysel koşarak odasından çıktı. Sesler... Sesler kesilmiyordu. Başka yere giderse biteceğine inanıyordu. Hasta bakıcılardan biri onu durdurdu.

"Bırakın gitmeliyim."
"Veysel Bey bu saatte dışarı çıkamazsınız."
"Gitmem gerek. Gitmem gerek. Sesler. Sesler kesilmiyor. Gitmem gerek. Onlardan kaçmam gerek. Seslerden kaçmalıyım. Gitmeliyim."
"Nereye?"
"Onları... Onları duyamayacağım bir yere gitmem gerek."
"Tamam. Sakin olun. Odanıza dönün. Orda konuşuruz." dedi hasta bakıcı.

Veysel kolunu tutan kadından kurtulup koşmaya başladı. Kadın da peşinden ona seslenerek koşuyordu. Güvenlik görevlilerinden biri Veysel'i kolundan tuttu. Veysel çırpınmaya başladı. Kaçacak bir yer arıyordu. Sesler çoğalmaya başladı. O demişti. Rüya'ya "gidelim" demişti. Onlar birlikte giderlerse seslerden de kaçabilirdi. Veysel'in tek düşündüğü buydu. Tek başına da gidebilirdi. Ama yanlış geliyordu. Rüya'nın da onunla gelmesi gerekiyordu. Sanki buna mecburmuş gibiydi.

"Bırakın gitmeliyim." dedi. Bağırmaya başladı. Çığlıkları koridoru dolduruyordu. "Veysel Bey sakin olun." Veysel kimseyi dinlemedi ve etraftaki şeylere vurmaya başladı. Ses kulaklarında tekrar yankılandı. "Sakin ol! Benim yanıma gelmek mi istiyorsun?" Bu ses Rüya'ya aitti. Veysel kekeleyerek konuştu.
"R-Rü-Rüya?"
"Sakin ol Veysel! Sakin ol ve odana dön."
"Ha-hayır. Hayır. Hayır. Gitmeliyim. Gitmeliyim."
Ses tekrar yankılandı. Bu seferki Veysel'in korktuğu o sesti. Gür ve korkutucu ses. "Sana sakin ol dedim. Odana git dedim. Sesler duyman çok normal. Sen delisin aptal! Kes bağırmayı!"

"BEN DELİ DEĞİLİM! Duydunuz mu? Değilim. Deli değilim. Değilim. Buradan gitmem gerek."
"Rüya'yı almadan mı gideceksin?"
"Rüya! Rüya!" diye bağırmaya başladı Veysel. Onu odasına zorla götürüp sakinleştirici verdiler. Veysel bir süre direndi ancak sonra dayanamayıp ağırlaşan gözkapaklarını kapattı.

Bana Deli Dediler (Tamamlandı)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang