Academy Magica Coloris

Chapter 48: Little Girl

The blade deepen to my neck. But before it slide through my neck someone grab my left shoulder and pulled me away.

"We need to run!"

Tumakbo kami palayo sa kanila. Ramdam ko ang pagsunod ng dalawa saamin.

"Run and run and run... we'll catch you!" Airos chanted.

While running we didn't notice what Airos did. It was late when I realize what just happened. Napatigil kaming parehas ni Ashton sa pagtakbo.

He cursed a lot kasabay sa pagsalo sa katawan ko. Tumama ang bala ng baril na hawak ni Airos saakin. Bumaon sa hita ko kaya nawalan ako ng balanse sa pagtayo.

"I already shoot one of you..." Airos continued chanting, "Who will be the next?"

Habang salo ako ni Ashton sa balikat niya ay lumapit saamin si Axelle at Airos. He can't move because of me.

"Leave me here Ashton, before they touch you. Siguro nga natakasan ko ang sumpa pero walang posibilidad na matatakasan mo din."

Too late... nahawakan na siya sa balikat ni Axelle.

Tumawa ang dalawa sa nangyari. Kinabahan ako, lalo na ng bumitaw saakin si Ashton. Lumapit siya sa dalawa. Kasama na ba siya ngayon sa kanila? Please don't. Hindi ko na maramdaman ang sakit sa hita ko dahil sa kabang nararamdaman ko.

Ashton punched Airos' face. Malakas masyado kaya napahawak si Airos sa ilong niya na ngayon ay may lumalabas ng dugo.

"Aw man, you broke my nose," singhal ni Airos, sapo ang ilong.

But Ashton didn't say anything. Blanko ang mata niya na parang wala ng naririnig. Mas nakakatakot siya ngayon. Ibang-iba sa nakilala ko, kung dati ay alam kong kontrolado niya ang sarili niya, ngayon ay mismo siya hindi na niya kayang kontrolin.

Kinuha niya ang baril sa kamay ni Airos, masyadong mabilis. Mismo ako ay hindi napansin.

"Ashton don't," I'm trying to stop him.

He can't kill his friends, lalo na at hindi ko alam kung maililigtas pa ba kung sino ang mababaril niya. Wala silang healing powers sa loob ng gubat na 'to.

Hinampas niya sa ulo ni Airos ang baril, rinig rinig kung gaano kalakas ang impact. Sa pagbagsak ni Airos ay nawalan ito ng malay, tinutok niya ang baril sa ulo ni Axelle na hanggang ngayon ay nakangisi.

"Please Ashton... don't," nanghihina na ako.

Tumingin siya saglit saakin, pero binalik din agad ang tingin kay Axelle.

"Kill this body Princeps..." Axelle grinned at him, "Kill the princeps Terra."

Dumiin ang hawak ni Ashton sa baril. Doon ako mas lalong kinabahan.

"Ashton no... please," I'm begging for sparing Axelle's life.

Then he did the same thing to Axelle. Hindi niya tinuloy ang kaninang nakatutok na baril sa ulo ni Axelle, pinatulog lang niya.

Lumapit siya saakin, he help me to stand up.

"Run Yvon, you need to run. The energy of the Dark curse was already in my body. I feel it, my mind is almost shutting down," he held my face to look directly to my eyes.

"How could I stop the curse? Paano matatanggal sa katawan niyo?"

"I don't know the cure, but when it didn't vanish out from our body before tomorrow's morning... it will stay forever. The dark spirit will eat the whole soul we have. We can't go back. So run away, hide, before I totally lost my control to my body and kill you," he's now holding my shoulder.

"I can't just run, I need to help you all. So tell me how can I?"

He looked away.

He know something. I feel it. Alam niya kung anong klaseng sumpa ang kumalat sa kanila kaya imposibleng hindi niya alam kung paano malulunasan, but why he's not telling me?

"Ashton tell me, I'll do everything just to stop that damn cursed."

"I don't know," he's lying again.

"But you can run so you'll find the exit of this Passage forest, then find the old wizard living at the middle of Elemental mountain. He can help us. Find the exit, find the old wizard... before the dark spirit permanently live inside our body."

He moved away his hand from me, he turn around and never look back at me.

"Run Yvon, while I can still stop the Dark spirit inside of me who's passionate to kill you."

He started walking away from me. There's no time of stupidity Yvon. You know how survival game goes, so you should know how it works. I started walking as fast as I can, I can't run because of the bullet inside my legs. The pain is real bitch, but my mind is strong enough to relieve the pain.

How many miles do I need to walk just to find the exit of this forest? Nanlalamig na ang buong katawan ko.

Isang kakahuyan na ang dinadaanan ko. Marami padin ang mga puno, pero mas dumilim ang daan. Ngayon ay naramdaman ko na kung gaano kasakit ang binti ko. Hindi ko na kinaya kaya bumagsak ako sa tabi ng puno.

Then I remember... nakasalampak ang katawan ko sa ugat ng puno. Shit. Wala na bang mas mamalas sa nangyayari? I tried to stand up, but I can't. Hihintayin ko na lang bang gulamaw ang puno na nasa likod ko?

Pero ilang sandali pa ay walang puno ang gumalaw. Because of the light from the moon I noticed that the trees around this part of the forest are different from the Monster trees that we encountered. Kaya siguro hindi gumagalaw ang nga puno dito dahil hindi naman sila mga Monster tree.

Umayos ako ng pagkakasandal sa puno, I tear off the pieces of cloth of my shirt. Pinaikot ko ang tela sa hita ko para kahit papaano ay mapigilan ko ang pagdudugo.

Nanlalamig na ang buong katawan ko, nanlalambot na ako. Tumingala ako sa langit kung saan tanaw na tanaw ko ang dilaw na buwan. Malapit na ba ako sa dulo ng forest? Ilang oras pa ba ang natitira bago mag-umaga? Kakayanin ko pa ba?

I'm not ready to die. I can't die with this situation. I need to save the others, I need to save Cass, hindi ko siya pwedeng iwan ng ganon ang sitwasyon niya. Silang dalawa na lang ni Kaye ang pamilya ko. Nakalimutan ko nandyan pa pala si Lucas, ang lolo ko. Kailangan ko pang bumalik sa mundo ng mga tao para sabihin sa kanya kung sino ang pumatay sa anak niya. I still need to find who is my mother, who is my father. Kung totoo ko bang tatay si Kite? Kapatid ko ba talaga si Kaye? Pinsan ko ba si Cass? Ako ba talaga ang heir ng San Agustin? Ako ba talaga ang dapat na maging Queen ng White Warrior? Sino ba talaga ako?

Ganito pala ang pakiramdam ng may emosyon. Ganito pala kahirap, lalo na kung gusto ko pa talaga mabuhay. Marami pa akong gustong gawin, marami pa akong kailangan alamin.

I need to open the red box. I miss him. Magkikita pa ba kami ulit? Magkikita pa ba tayo? Ano ng nangyari sayo simula ng umalis ako sa mundo ng mga tao? Galit ka ba saakin? Do you still love me Tyle? Or maybe you already found someone who can stay with you without harming your life. I miss you... and it hurts so much.

Hindi ko na maidilat ang mga mata ko, kahit pa naramdaman ko ang kaluskos malapit sa pwesto ko.

"Yvon..." I heard Ashton's voice.

Nandito siya? Hindi umepekto sa kanya ang sumpa?

"Where are you little girl? You can't hide from me."

Kumirot ang hita ko kasabay ng pagkirot ng puso ko. No Ashton. Hindi ka natalo ng Dark spirit. Ikaw ang pinakamatibay sa lahat ng nakilala ko. I trust you. Kahit kelan sa buong buhay ko hindi ako nagtiwala sa kahit na kanino. Then you came, I started to trust you without knowing and I trust you now because I already believe that I can trust you even with my life.

So please... don't break it. I can't take another pain.

"You can't hide from the death little girl. I'm going to kill you."

My heart shattered into pieces.