Unicode....
သူမကျောင်းမသွားချင်လို့အိမ်မှာပဲနေနေမိသည်..
Jeongyeonချစ်တာsanaပဲဆိုတာသူမသိလိုက်ရသည်..
သူမခံစားချက်တွေကိုသူမမဖော်ထုတ်မိစေဖို့သူမမှာအချိန်တွေလိုနေမိသည်...
"ဘယ်လို့ဖြစ်ပြိးလက်မှာဒဏ်ရာရလာရတာလဲ?
မနက်ကလိုက်ပို့တဲ့ကောင်လေးကကောဘယ်သူလဲ?naမနက်ကjeongyeonနဲ့လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို့ ထွက်သွားတာမဟုတ်ဘူးလား?ကျောင်းကကော ဘာလို့မသွားတာလဲ?"
မေးခွန်းတွေအများကြိးမေးပြိးသူမလက်ကအနာကိုဆေးထည့်ပေးဖို့momoချည်းပေးထားတဲ့ လက်ကိုင်ပဝါကိုသူမအမေဖြေလိုက်သည်..
Momoလက်ကိုင်ပဝါကိုသူမကြည့်ရင်း..
Nayeon-မနက်လိုက်ပို့တာကjeong သူငယ်ချင်းပါ..omma...ဒဏ်ရာက ချော်လှဲလို့ပါ...
"Jeongyeonကသူ့သူငယ်ချင်းနဲ့သမီးကိုလိုက်ပို့ ခိုင်းတာလား?"
Nayeon-omm..
မနက်ကဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲသူမစဥ်းစားချင်လို့ သူမအမေမေးသမျှကိုသူခေါင်းညိမ့်ခဲ့သည်...
"ဒဏ်ရာကကော ဘယ်လို့ရတာလဲ?"
Nayeon-ပြေးရင်နဲ့ချော်လဲတာပါ..
"ကျောင်းကကောဘာလို့မသွားတာလဲ?"
Nayeon-လက်ကစာရေးရခက်မယ်ထင်လို့..
သူမအမေဆေးထည့်ပေးနေတဲ့လက်ကိုသူမပြကာ ပြောလိုက်ချင်ပေ။
"ဒါဆိုnaအိမ်မှာအိမ်စောင့်လုပ်ပေးမလား?"
Nayeon-တစ်နေရာသွားဖို့လား?
"စျေးခဏသွားဖို့...တစ်ယောက်တည်းနေခဲ့လို့ အဆင်ပြေတယ်မလား?"
Nayeon-ပြေပါတယ်omma..
ဆေးသေတ္တာပြန်သိမ်းရင်သူမအမေသူမအခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားသည်..
သူမလည်းဘာမှမလုပ်ချင်တာကြောင့်ကုတင်အထက်လှဲရင်သူမလက်ထဲက လက်ကိုင်ပဝါလေးကိုကြည်နေမိသည်..
Nayeon-တိုက်ဆိုင်မူလား?ဘာလို့အမြဲလိုလိုna အရှေ့ပေါ် ပေါ်လာရတာလဲ?
သူမမျက်ဝန်းကနေမျက်ရည်တွေထပ်ဝဲလာတာကြောင့်သူမမျက်ဝန်းတွေကိုမှေးလိုက်မိသည်..
