Κεφάλαιο 15...

360 40 23
                                    

Λίγος καιρός αργότερα...

Αγακλής...




Κάθομαι σκυφτός πίσω από έναν βράχο και κάνω σήμα στον πατέρα μου από απέναντι πότε να επιτεθούμε.

Μισώ τις γοργόνες.

Οι συγκεκριμένες έχουν απαγάγει θνητούς άνδρες για να τους φάνε την σάρκα και την ψυχή. Και επειδή αυτά τα ψάρια είναι κανίβαλοι σερνομαι μέσα στα νερά σε μια υπόγεια σπηλιά. Είναι τέσσερις και είμαστε δυο. Κοιτάω τον πατέρα μου και ορμαμε πάνω τους. Η πρώτη δεν είναι ιδιαίτερα δυνατή και έτσι την σκοτώνω με μεγάλη ευκολία. Πλησιάζω τους άντρες που κρατούσαν αιχμαλώτους και βλέπω πως και οι δέκα του ειναι ήδη νεκροί.

Ναύτες όλοι τους.

Μια μου ορμάει από πίσω και με δαγκώνει στον λαιμό. Την ρίχνω κάτω και με ένα μαχαίρι που εμφανίζω στο χέρι μου της καρφώνω την ουρά στο έδαφος. Άλλη μια νεκρή. Ο πατέρας μου έχει ήδη και εκείνος σκοτώσει μια και τώρα πολεμάει με μια ακόμα. Πλησιάζω αργά στην τελευταία, που φαίνεται να είναι η αρχηγός και της πετάω φωτιές αλλά εκείνη τις αποφεύγει. Ένας δυνατός ήχος ομοίως με στριγγλια  βγαίνει από το στόμα της και με ρίχνω στο πάτωμα ματωνοντας τα αφτιά μου. Αυτό για όσους θέλουν εκείνες είναι σωστό μελωδικό τραγούδι για να σε παρασύρουν αλλά για κάποιους άλλους είναι βέβαιος θάνατος. Έρχεται μου και πάει να με πνίξει όμως της δίνω μια γροθιά στο πρόσωπο και την βαράω με δύναμη στα βράχια.

"Εσύ είσαι το Λιοντάρι."
"Όλοι μιλάνε για σένα." Της αρπάζω το χέρι και το σπάω ενώ εκείνη με γρατζουνα με τα μακριά της νύχια.
"Ήσουν τυχερός μέχρι τώρα όμορφε, παραπάνω από τυχερός. Τεράστιες δυνάμεις και ούτε μια φορά δεν έχασες τον έλεγχο."με κρατάει με το καλό της χέρι και με κοιτάζει στα μάτια.
"Σε καταριεμαι πρίγκιπα. Σε καταριεμαι να σε πνίξουν οι ίδιες οι δυνάμεις σου, να σε κατασπαράξουν και να τα χάσεις όλα."με αυτά τα λόγια οι ανάσες της σταματούν και τα χέρια της πέφτουν από το σώμα του στο έδαφος.

"Είσαι καλά;"με ρωτάει ο πατέρας μου και με βοηθάει να σηκωθώ. Βγαίνουμε μαζί από την σπηλιά και με κοιτά.

"Την άκουσες τι είπε;"δεν ξέρω πως πρέπει να νιώσω για όλα όσα είπε εκείνη εκεί μέσα.

"Ναι γιε μου, αλλά δεν πρέπει να ανησυχείς. Ένα ξόρκι σαν αυτό θέλει ενέργεια για να πραγματοποιηθει, και εκείνη ξεψύχησε αμέσως μετά."σωστά, έχει δίκιο ο πατέρας μου. Πηγαίνουμε πίσω στο σπίτι και αμέσως μπαίνω στο μπάνιο για να κάνω ένα ντουζ και να φύγει το αίμα από πάνω μου. Πλένω το σώμα μου και βάζω μια πετσέτα στην μέση καθώς βγαίνω από το μπάνιο μου και περνάω στο δωμάτιο μου. Φτιάχνω τα βρεγμένα μου μαλλιά με τα χέρια μου και σταματάω ένα λεπτό και κοιτάω το μέρος στο οποίο με άγγιξε η γοργόνα. Τα λόγια της έρχονται στο μυαλό μου αλλά τα διώχνω όσο πιο γρήγορα μπορώ. 

Αγακλής...Where stories live. Discover now