Αγακλής...

Κεφάλαιο 12...

Έρρικα...

Δεν μπορώ να πιστέψω πως έχω πάλι πίσω την όραση μου. Για την ακρίβεια δεν πίστευα ποτέ πως κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό να συμβεί. Όμως τώρα, μπορώ να δω και πάλι το φως του ήλιου και το γαλάζιο του ουρανού και πάνω από όλα, μπορώ να δω τον Αγακλή, τον Αγακλή μου. Μόλις τον είδα για πρώτη φορά, δεν πίστευα στα μάτια μου. Είναι πολύ πιο όμορφος από ότι είχα τολμήσει να φανταστώ, τα μάτια του, το πρόσωπο του, το σώμα του, είναι τόσο όμορφα και επιτέλους μπορώ να τον βλέπω και εγώ όπως έκανε και εκείνος και να του λέω πόσο όμορφος είναι και να κάνω μαζί του όλα αυτά που δεν μπορούσα να κάνω πριν.

Τώρα πια δεν είμαι καταραμένη, μόνο η αθανασία έχει απομείνει από την κατάρα του Δία, όμως όσο και αν χαίρομαι που μπορώ πάλι να δω τον κόσμο μου, άλλο τόσο φοβάμαι για το τι έκανε ο Αγακλής για να έχω εγώ τώρα αυτό το προνόμιο. Δεν θέλω να μπλέκει για εμένα ή να κινδυνεύει η ζωή ακόμα και ας ξέρω πως είναι παντοδύναμος. Μου εξήγησε την πραγματική του ταυτότητα, ποιος πραγματικά είναι και για τι ακριβός είναι ικανός. Στην αρχή νόμιζα πως μου έκανε πλάκα γιατί δεν πίστευε αυτά που του έλεγα και με κορόιδευε, όμως όταν κατάλαβα πως τα λόγια του ήταν πέρα για πέρα αληθινά, ένιωσα σαν αν υπήρχε κάτι ανάμεσα μας, μια σύνδεση διαφορετική, σαν να μας ήθελε η μοίρα μας μαζί, σαν αν είναι το πεπρωμένο μας αυτό. 

Με αυτές τις σκέψεις να τριγυρνάνε στο μυαλό μου, κλείνω το φερμουάρ του μαύρου σακιδίου μου και πάω να παίξω λίγο με τον Σάμ. 

Αγακλής...

Περιμένω την Έρρικα να κατέβει από το σπίτι της υπομονετικά καθώς σκέφτομαι το πόσο πολύ θα της αρέσει η έκπληξη που έχω σχεδιάσει για εκείνη και για μένα. Θέλω να εντυπωσιαστεί από το μέρος στο οποίο θα πάμε και να έχουμε λίγο χρόνο εκείνη και εγώ μακρυά από όλους και από όλα. Να είμαστε μόνο οι δυο μας χωρίς έγνοιες οι κακούς θεούς και γονείς στον ορίζοντα. Οι σκέψεις μου διακόπτονται από την μορφή της Έρρικας που εμφανίζεται μπροστά μου καθώς και του Σαμ δίπλα της που με κοιτάει χαρούμενα.

"Καλημέρα."μου λέει και με φιλά στα χείλια. Τα πράσινα μάτια της λάμπουν σαν πολύτιμα σμαράγδια και δεν μπορώ να μην τα θαυμάσω απροκάλυπτα.

"Καλημέρα πανέμορφη."αφήνω ένα φιλί στο κεφάλι της και στην συνέχεια της ανοίγω την πόρτα του αμαξιού μου για να μπουν μέσα εκείνη και ο Σαμ. Μπαίνω και εγώ στην θέση του οδηγού και αφού βάζω μπρος το αμάξι αρχίζει να κινείτε.