You're my sunshine on a rainy day

hoofdstuk 18

Juventus dus, zoals gezegd en verwacht waren we de underdog tijdens deze wedstrijd. Velen vonden dat vervelend, maar ik zag er het voordeel in. Als underdog werd je nog wel eens onderschat, ook door de tegenpartij en we wisten dat je Ajax niet moest onderschatten. Daar zou je later spijt van krijgen. Het was 10 april 2019, matchday Ajax-Juventus, thuis in de Johan Cruijff Arena. Bijna 56.000 man achter ons in het stadion, miljoenen thuis op de bank of in het café. 20:58 de spelers komen het veld op. 11 jonge jongens waarvan hun leven op het punt staat te veranderen, alleen hadden ze daar zelf nog geen idee van. Ze hadden geen idee wat ze allemaal te wachten stond. Ze stonden daar ogenschijnlijk zelfverzekerd, alsof dit geen kwartfinale champions league was, maar een oefenwedstrijd tegen weet ik veel wie. Niet dat ze niet zenuwachtig waren en of ze dat waren. Dat merk je als je met ze bent en woont de dagen naar de wedstrijd toe. De champions league tune was afgelopen en het was stipt 21:00 tijd voor de aftrap. 

De 1e helft gebeurde er de eerste 30 minuten niet heel veel. Beide ploegen hadden wat kansen en Ajax deed zeker niet onder voor Juventus. In de 41e minuut kreeg Tagliafico een terechte gele kaart en op het moment dat iedereen dacht dat we met 0-0 de rust in gingen, scoorde Juventus. 45e minuut en 1 keer rade wie scoorde. Juist ja, Cristiano Ronaldo. Als hij eenmaal op de juiste positie staat is hij onhoudbaar. Het was balen om zo de rust in te gaan en ook in het publiek hing even een gespannen sfeer, maar we hadden nog 45 minuten en we waren niet slechter dan hen dus we konden dit nog goed maken. En dat goed maken deden we zeker. Volgens mij zat Cancelo nog met zijn hoofd in de kleedkamer, want in de 46e minuut glipte David Neres langs hem en hij wist te scoren! Het was 1-1! De arena barste los en nu kon het echt beginnen. De 2e helft ging de bal over en weer, maar beide ploegen kwamen niet aan scoren toe. In de blessuretijd dreigde Juventus nog 1 keer uit te breken met Ronaldo, maar onze Ekkelenkamp stak daar een stokje voor, door Ronaldo neer te halen door hem bij ze nek te pakken. Door het stadion klonk gejuich, ondanks dat Ekkelenkamp er geel voor kreeg, hij zou nog lang herinnerd worden als de Ronaldo neer gooier. Kort daarna floot de scheidsrechter af. Echt super blij waren we niet, maar ook niet teleurgesteld, want 1-1 tegen Juventus is  echt een goed resultaat, vooral als je kijkt dat we zeker niet onder deden voor een wereldploeg. 

Echt rust kregen de jongens niet, want 3 dagen later was Excelsior aan de beurt, dit was geen moeilijke wedstrijd en we wonnen dan ook gemakkelijk. Het voelde altijd best wel slecht om met de tegenstander aan te pappen, maar deze keer was het toch echt zover. Het was 3 dagen voor de return en ik was al Turijn. En om het nog wat erger te maken, ik sliep bij Cristiano Ronaldo en Paulo Dybala, die 2 woonden samen in een echt onmens grote vila. Zo groot had ik ze nog nooit gezien. Oké wtf doe jij daar thuis vraag je je nu waarschijnlijk af. Dat is ook best een goede vraag. Mika zijn moeder was argentijns en was de beste vriendin van de moeder van Paulo Dybala, hierdoor raakten Mika en Paulo bevriend en leerde ik hem ook kennen. Paulo en Cristiano raakten bevriend, waardoor Mika en ik hem automatisch ook leerden kennen. We waren met zijn 2en echt super vaak bij Paulo of Cristiano te vinden, maar nu moet ik helaas alleen. We zijn nog steeds super goede vrienden en die 2 voelen echt als broers voor me. Maar goed dat was dus de 1e reden waarom ik alvast in Turijn was. De 2e rede, om de jongens af te leiden natuurlijk, nee grapje dat was ik absoluut niet van plan. Dat wisten Cristiano en Paulo ook anders mocht ik hier nu niet zijn en de coach van Juventus weet er ook van en keurde het ook goed. Wat dan echt de 2e rede was, Mikky was de dag na de wedstrijd jarig en kijk als we niet zouden winnen, was een feest er misschien niet echt van gekomen. Maar ik had er vertrouwen in dat we gingen winnen, dus besloot ik in het hotel alvast een enorme party te regelen, die door zou gaan als we wonnen. Die 2 dagen trok ik veel met de vriendinnen en kinderen op en deed leuke dingen met hen. Met de kinderen gingen ik voetballen en zwemmen, terwijl ik met de meiden de winkels van Turijn en omstreken weer heb leeg gekocht. Ook kocht ik enorm veel cadeautjes voor Mikky, want ja je bent niet altijd jarig. 

16 april 2019, de return wedstrijd, Juventus-Ajax, Turijn Italië, 21:00 stipt. De spanning was om te snijden bij zowel de spelers als bij de fans. Heel de voetbal wereld zat met spanning klaar voor deze wedstrijd. De meningen waren verdeeld, Juventus zou het thuis vast afmaken, maar zeiden ze dat bij Real Madrid niet ook. In de 28e minuut kwam Juventus op voorsprong door hoe kan het ook een doelpunt van Cristiano Ronaldo en even leek het alsof Juventus de overhand zou nemen, maar Ajax pakte het goed op en in de 34e minuut scoorde Donny de 1-1. Wat was ik trots op mijn broer. Voor de rest verliep de 1e helft vrij rustig, maar in de 2e helft werd Ajax gevaarlijker. Het was minuut 67' en Ajax kreeg een corner. Ik wist dat Matthijs dacht dat ie ging scoren en nu was het perfecte moment. De corner werd genomen en ja hoor, Matthijs scoorde! Mijn broer en vriend scoorden beide de belangrijkste goal uit misschien wel hun carriere. Matthijs rende naar het uitvak om het daar te vieren. Ik zat met de vriendinnen van Cristiano en Paulo en hun kinderen op de tribune en toen gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht. Minuut 70', dat was de minuut dat Mika en ik elkaar voor het eerst zagen tijdens een voetbal wedstrijd voor sportverenigingen. De lichten in het stadion flitsten even en foto's van Mika voorbij. In de tussentijd hadden Matthijs, Donny, Cristiano en Paulo hun shirt uitgedaan en gingen naast elkaar staan. Mika verscheen er op hun shirts. De tranen kwamen omhoog, terwijl de jongens dat deden. Ik bleef minuten lang huilen, terwijl de wedstrijd hervat werd. Ajax kreeg nu echt de overhand en speelde Juventus helemaal plat.

Na de wedstrijd waren de spelers van Ajax vol vreugde en ze rende naar het uitvak om het te vieren. Ik was intussen het veld opgelopen en viel huilend in de armen van Cristiano en Paulo. Het zag er vast raar uit de vriendin van De Ligt en de zus van Van De Beek die liep te huilen bij de tegenstander. Maar zo was het wel en ik liet me gaan ook. De tranen stroomden over mijn wangen terwijl de 2 mannen me begeleiden naar de catacombe. Na een tijdje ging het beter en knapte er iets. Mika wilde niet dat ik hier nu liep te janken, hij zou willen dat ik ging feesten op zijn leven. Dat ik dubbel zou leven omdat hij dat niet meer kon. En met die gedachte ging ik alvast naar het hotel om de laatste dingen voor de party van Mikky en de overwinning te regelen. Feesten voor 2 dat moest wel lukken....

a/n weer een nieuw hoofdstukje hope you like it! tot 1 september geen betaald voetbal, ik vind het echt vreselijk en heb ook echt effe geschreeuwd toen Mark Rutte het zei. Maar het is voor de veiligheid. Wat vinden jullie Ajax kampioen, geen kampioen benoemen of wat anders?