You're my sunshine on a rainy day

hoofdstuk 16

Die ruzie had ons beide goed gedaan, we waren hechter geworden. Dat klinkt heel cliché, maar het was wel zo. We voelden ons beide goed en het leven ging weer door zoals altijd. Nou dat was ook weer niet helemaal waar, er was wel 1 ding anders. Dat waren de geruchten, nu al een tijdje bekend was dat Frenkie naar Barcalona zou gaan, vroeg iedereen zich af waar Matthijs heen zou gaan. Probleem, hij wist het zelf nog niet en bovendien wilde hij het als hij het wist, wilde hij het nog niet gelijk de media in gooien. Wat ik ook begreep, het is niet zomaar iets naar een andere club gaan. Een lastige keuze, maar ik zou sowieso met hem meegaan, het maakte mij niet uit waarheen. Een studie kon je ook wel online doen. Echt een voorkeur had ik niet, maar naar Barcelona met Mikky en Frenkie zou natuurlijk geweldig zijn. En anders Italië, ik had een zwak voor Italië. Maar we zouden het allemaal wel zien.

Het was interlandbreak en het Nederlands elftal speelde 2 wedstrijden in eigen land. Mikky en ik waren er deze keer niet bij. Ook wij hadden wedstrijden te spelen, we wilden immers naar het WK. We zaten nu in Japan en speelden morgen middag onze wedstrijd. Japan was een gevaarlijke tegenstander en we waren ons dan ook goed op hun tactiek aan het inspelen. Ze waren aanvallend niet heel sterk, maar verdedigend wel en ze loerden dan ook altijd op de counter. Iets wat bij ons juist een zwakte was en waar we de afgelopen tijd goed op hadden getraind. Vertrouwen hadden we wel, we geloofden in onze eigen krachten en we hadden een hechte band. De laatste training was net afgelopen en we liepen terug naar de bus om naar het hotel te gaan. Bij het hotel gingen we eten en daarna gingen we naar onze kamers. 

De volgende morgen voelden ik de spanning al op komen. Ja, ik was nog steeds zenuwachtig voor wedstrijden, maar ik wist ook dat als ik eenmaal op het veld stond het wel weer over zou gaan. En met die gedachte stapte ik uit bed om vervolgens in mijn trainingspak te duiken en naar beneden te gaan om te ontbijten. Japans ontbijt, erg anders dan hier in Nederland, maar het was zeker niet verkeerd. Na het eten gingen we naar de bus om naar het stadion te gaan. Ik moet zeggen in landen als Japan en Australië wordt hockey wat serieuzer genomen dan in Nederland. In Nederland spelen we meestal op een veld waar mensen echt langs de lijn staan, maar hier hebben ze stadions zoals we die in Nederland voor voetbal hebben. Hockey is hier echt een belangrijke sport en het stadion was dan ook compleet uitverkocht. Daarnaast waren er ook nog een aantal pleinen met schermen waar mensen konden kijken. Bij ons zou je dat nooit zien bij een wedstrijd als deze en al helemaal niet bij hockey. Maar dat maakte dit ook een mooie ervaring. De wedstrijd zou lastig worden dat wisten we allemaal toen we in de catacombe stonden voordat we het veld op mochten. We liepen het veld op en het Nederlandse volkslied klonk, met vervolgens die van Japan. 

Het 1e kwart was zacht uitgedrukt een totale ramp. We begonnen slecht en het spel was echt heel slordig. We stonden dan ook met 2-0 achter toen we de 1e rust in gingen. De coach was woest, wat logisch was, want het leek echt nergens op. Het 2e kwart was al een stuk beter en we kwamen terug tot 2-2 dankzij 1 goal van mij en 1 van robin. Ik denk dat dat het moment was dat het opnieuw mis ging. We waren ons zelf aan het overschatten en voor Japan deden we precies het tegenovergestelde. Het 3e kwart ging het daarom opnieuw fout en stond het al snel 4-2 in ons nadeel en we zagen de bui al hangen. Maar er was nog 1 kwart, 1 kwart om minsten 2 keer te scoren, maar het liefst 3x om de winst mee te slepen. Ik wil niet opscheppen, maar in het 4e kwart waren we toch wel fantastisch. Door een goal van mij en 1 van Mikky kwamen we terug op 4-4. De rest van het kwart waren we duidelijk de betere partij, maar die verdomde bal ging er maar niet in. En dat kwam mede door hun keeper, die was goed en niet te slopen.  Maar ook de sterkste valt een keer en in de laatse minuut lukte het me nog net om de bal achter de keeper te krijgen. 

Na de wedstrijd kregen we de standaard procedure van interviews en daarna gingen we terug naar het hotel. We hadden de wedstrijd in de middag gespeeld en het was nu ongeveer tijd voor het avondeten. Tijdens het avondeten keken we naar de jongens, want die speelden een wedstrijd tegen Wit-Rusland.  Het was echt de wedstrijd van Memphis Depay met 2 doelpunten en 2 assists en de wedstrijd werd met 4-0 gewonnen.

3 dagen later waren we in Australië voor de 2e uitwedstrijd op een rij. Deze wedstrijd verliep wat soepeler dan die andere en we wonnen met 3-0. We lieten eindelijk weer het spel zien wat we hoorde te spelen en dat deed ons goed. Voor de jongens was het een mindere avond. Ze verloren met 2-3 van Duitsland, wat echt zonde was want het gebeurde in de laatste minuut. Matthijs scoorde dus dat was wel een pluspunt. Dat weekend moest Ajax weer aan de bak en het was een belangrijke wedstrijd, tegen PSV. Jammer genoeg niet om koploper te worden, maar om de achterstand in te halen door het verlies bij AZ voor de interlandperiode. We begonnen goed aan de wedstrijd en we kwamen al snel voor met 1-0 door een eigen goal van Schwaab. De rest van de 1e helft was Ajax de betere ploeg, maar er werd niet meer gescoord. De 2e helft begon slecht, want in de 57e minuut kreeg Nous een rode kaart wat er voor zorgde dat Luuk de Jong in de 58e minuut scoorde. Gelukkig kreeg Ajax in de 72e minuut een penalty wat de stand op 2-1 bracht. Lang leek dat ook de eindstand te worden totdat Neres besloot er in de 96e minuut nog 3-1 van te maken. Die avond aten we met zijn allen bij Frenkie, Matthijs en Carel thuis en hebben we nog lang gekletst en gefeest. 

a/n 1e hoofdstukje sins mijn terugkomst. Het zijn natuurlijke rare tijden op dit moment, maar ik hoop dat ik jullie kan vermaken met dit verhaal. Hebben jullie de wereld draait door ook gezien? emotioneel moment, maar wel opgelucht dat Appie uit coma is. Tuurlijk hij heeft nog een lange weg te gaan, maar dit biedt hoop.