hij en ik

34

*10 jaar later*

Ik legde het op de tafel. Nu afwachten. Ik ging op de stoel zitten en speelde wat met mijn trouwring. Hij is heel simpel. Een gouden ring met een steentje erop en Robins naam erin gegrafeerd. Onze trouwdag... Het was zo'n mooie dag geweest. Het was in de zomer. Het was prachtig weer en er waren veel mensen. Er was gezellige muziek en ik droeg de allermooiste jurk die ik ooit in mn leven heb en zal dragen. Ik weet nog goed hoe ik door de zittende mensen heen liep met Jeremy, mijn vader. Iedereen bewonderde me maar ik was gefocust op Robin. Hij draaide zijn hoofd naar me toe en hij begon helemaal te stralen. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. Zijn ogen lichtte op en een lach verscheen op zijn gezicht. Maar niet een gewone lach..het was een andere lach... Ik kan niet goed beschrijven wat het was maar wat ik wel kan zeggen was dat hij heel gelukkig was. Langzaam kwam ik steeds dichterbij en toen stond ik voor hem. Hij zag er zo mooi uit in zijn pak. Ik kon mijn ogen zowat niet van hem afhouden. Snel keek ik het publiek in. Julia, mijn vader, Jeremy, Kate, Jade, Isabella, Natasha en Berto zaten vooraan. Julia zwaaide zachtjes naar me. Ze was zo enthousiast en opgewonden over ons huwelijk.

"Neemt u, Noa Elisabeth Kerstens, Robin Verveen als uw wettige echtgenoot?"

Ik keek Robin aan. Ik werd warm van geluk en met mijn ogen op Robin zei ik

"Ja"

"neemt u Robin Verveen, Noa Elisabeth Kerstens als uw wettige echtgenoote?"

Een seconde bleef het stil maar het leek een eeuw te duren. Nooit gedacht dat je zoveel kon denken in slechts een seconde. Zou hij ook maar ietsje twijfelen? Dacht ik. Robin keek me in mijn ogen en zei

"ja"

Zijn antwoord hoor ik nog altijd in mijn hoofd als mijn ogen op mijn trouwring vallen.

Ik liep naar de woonkamer en keek uit het raam. Ik had mooi uitzicht op de zee. Robin en ik hadden een prachtig huis gekocht bij de zee. Vanuit de woonkamer kon je het strand en de zee zien. Het huis was mooi groot, maar niet te. Daarbij stonden overal kaarsjes, kussentjes op de bank, stoelen en op het bed en andere gezellige dingentjes. ik keek op de klok. Over een half uurtje zal Robin thuis komen uit zijn werk. Robin had een goede baan gekregen. Nadat hij uit het ziekenhuis kwam heeft hij veel aandacht besteed aan een goede studie en zo heeft hij de baan van huisarts weten te bemachtigen. Ik ben supertrots op hem.

Tijd is om. Ik keek er op. Positief. Een grote lach verscheen op mijn gezicht en vreugdekriebels gingen door me heen. Ik wist wat me nu te doen stond. Toen ik klein was had ik dit moment al helemaal uitgedacht. Ik pakte een doosje waar het precies in paste en ik pakte het in met cadeaupapier. Ik pakte wat lint en maakte er een strik omheen. Toen ik klaar was had ik nog precies 1 minuut. Ik zette wat water op voor thee en wachtte af tot Robin thuis zal komen. Hij kwam sneller dan ik dacht want ik zat nog maar 1 seconde op de bank toen Robin binnen liep.

"hey schat, hoe was het op het werk?"

"goed"

Ik gaf hem een kus. En gaf hem het kado met een grote glimlach.

"wat is dit?" zei hij lachend

"verassing"

Hij deed het doosje open en haalde de zwangerschapstest eruit.

"je wordt papa"

~the end~