Bir saatlik arayışın ardından sonunda güzel ve ucuz bir otel bulabildim hem de beacon hills'in 30 dakikalık bir uzaklığındaydı en azından bulmaları uzun sürebilir diye düşündüm jeep'i bir yere park ettikten sonra içeri girdim ne kalabalık ne çok boştu idare ederdi yani, çantamı alıp içeri girdiğimde kapının zili her zamanki gibi küçük bir sallandı biraz ses çıkardıktan sonra sustu bende Resepsiyona doğru ilerledim tam önüne geldiğimde durdum ve oturmuş elindeki dergisine bakan adam bana döndü 1.80 boylarında hafif sakallı 30-35 yaşlarında bir adamdı pek güvenilir bir tipi yoktu ama benim de korkucak halim yoktu ne olur ne olmaz diye yanıma aldığım beyzbol sopam vardı o da olmasa Claude'a yaptığım gibi onu da öldürürdüm dimi sonuçta tehlikeliydim adam önce beni bir süzdü sonra tam karşıma geçti ''tek kişilik oda'' dedim. Yine arka tarafa geçti ve anahtarlardan birini uzattı ''Kaç gün kalıcaksın?'' ''Birkaç gün'' dedim. Kafa salladı ''Günlük 20 dolar,haberin olsun'' dedi kafa salladım Cebimden bir 40 dolar çıkarıp masaya koydum anahtarı aldım ve Merdivenlere yöneldim. Anahtarda 25 numara yazıyordu 2 Merdiven çıktım ve 25 numaralı odayı görünce oraya ilerledim anahtarı kilite koydum ve çevirdim kapı açılınca yavaşça ittirdim ve içeri girdim gayet temiz duruyordu ''Teşekkürler Tanrım!'' dedikten sonra kapıyı kapatıp kilitledim içeride bir tek kişilik yatak küçük bir dolap orta boy bir ayna ve sol taraftada banyo lavabo tuvalet olan küçük bir oda vardı yatakta çarşaf ve birkaç havlu vardı en azından temizlermiş diye düşündüm baktığımda hepsi yeni yıkanmıştı zaten. Çantamı yatağın kenarına koydum Ve yatağa oturdum yatakta tam aynanın karşısına geçtim oturduğum yerden tişörtümü biraz sıyırdım ve dövmeye baktım çok değişik hissettiriyordu ama bir yandan da güven vericiydi sanki herşeyden koruyabilicekmiş gibi, çantadan laptop'u çıkardım şükür şarjı %100 dü. Açtım ve İnternette Fenrir'i araştırdım fotoğraflara baktığımda nutkum tutuldu tüyler ürperticiydi gerçekten ama ne diyebilirdim dövme bunu gösteriyordu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yani evet korkutucuydu ama kontrol edersem o kadar olmıycağını düşünmüştüm tabi kontrol edebilmem için çok çalışmam gerekiyor aklıma scott'a yaptıklarımız gelince hafif gülümsedim çok acı çektirmiştim scott'a ,ama şimdi sıra bendeydi sanırım internete biraz daha göz gezdirdim istersem bu kadar korkunç olmadanda dönüşebilirim galiba sadece kontrolü elime almam lazım. Çok duygu patlaması yaşamazsam güvende olabiliriz sanırım kontrol etmeyi öğrenene kadar sinirlenmek ya da üzülmek yok. Benim için biraz zor olucak çünkü Ben pek sakin durabilen bir insan değilim Karakterim böyle ama eğer herkesten uzak durup yeteneklerimi geliştirirsem hepimiz için daha iyi olur sanırım ortalıkta zarar verebiliceğim kimse olmadığına göre şimdi başlayabilirim diye düşündüm ilk olarak ateş'i ortaya çıkarma yazıyordu laptopu kenardaki sehpaya koydum aynanın önüne geçtim derin nefes aldım aklımdan herşeyi atmaya çalıştım yapmam için istemem ve ona odaklanmam lazımdı gözlerimi kapadım ve derin derin nefes almaya başladım aklıma sadece ateşi getirmeye başladım odaklanmam gerekiyordu gözlerimi açtığımda karşımda sadece ben yoktum Gözlerim de ateşin rengi vardı yanağımda iki tane pençe izi vardı onlarda ateşin rengine bürünmüştü ellerime baktım pençelerim çıkmıştı pençelerin ucunda küçük ateş toplar vardı sanki birine dokunsam yine toz edicekmiş gibi parlıyorlardı biraz daha hayran bakmamdan sonra tişörtüm bir anda yanmaya başladı ve yarı yanmış şekilde yere düştü dövmede parlıyordu hatta sıcaklığından direk tişört yanmıştı hepsi tam önümde duruyordu ve hepsi ateş elementinin güzelliğiyle parlıyıp yanıyordu, kendi bedenime dokundum sanki hiçbirşey değmiyor sadece parmağım la dokunuyormuşum gibi hissettim bir anda hapşurmam ile pencereden görünen tam karşıda ki Kamyon yanmaya başladı. Özgüvenim kıç'ıma kaçtığı için hemen ateşlerde kayboldu ve eski normal ben geri geldi Tabi hemen İtfaiyeyi aradılar ve söndürdüler kamyonu, bu kadar aksiyon bana yeter diyip daha gece olmamasına rağmen temiz çarşafı serip yatağa yattım ,telefonumu sessize aldım ve uyumaya çalıştım biraz sonra zaten gözlerim yavaş yavaş kapandı.
Bu sırada Scott'ın evinde; Scott Pov:
Stiles gittikten sonra herkes dağıldı ben ve derek hariç ikimiz stilestan iz bulmaya çalışıyorduk ben Kameralara bakıyordum jeep geçiyormu diye derek ise nerelere gitmiş olabiliceğini bulabilmek için Şerif'le konuşmuştu şimdi de internette araştırma yapıyordu. Aslında gerçekten Stiles ın dönüşeceği şeyden korkmuştuk sonuçta normal bir kurtadam olmıycaktı ama daha çok onun için endişelenmiştim ama ondan korkucak halim yoktu. O benim en yakın arkadaşım hatta kardeşim elbette bize zarar vermiyiceğini biliyordum tabii ilk zamanlar zorlu olucaktı bunu bende biliyordum onada hak veriyorum biraz kafa dinleme hakkı var ama bunu tek başına yapması zor olucak o yüzden onu bulmamız gerekiyor.
Bir bağırma sesi duyduğumda hemen ayağa fırladım güneş doğmuştu, sanırım koltukta uyuya kalmışız Annem bağırdığında derek te hemen ayağa kalktı küçük bir düşme tehlikesi atlattıktan sonra ortama uyum sağlamaya başladım. Derek'te benimle aynı durumdaydı gözlerini ovuşturuyordu ben ise sırtımı sıvazlıyordum koltuk kaya gibiymiş ne güzel. En sonunda iyice ayıldığımızda annem konuştu ''Bütün gece buradamıydınız?'' dedi, kızacağını bildiğim için sadece kafa salladım offladı birşey söylemek için ağzını açtı ama sonra vazgeçti ve ağzını kapadı, umutsuzca ikimize baktıktan sonra konuştu ''Siz çocuklar beni delirticeksiniz'' ''Başınızı belaya sokmayın....yani en azından deneyin'' dedi ve evden çıktı birkaç dakika sonra motor'un sesi duyuldu ve sonrası sessizlik hemen koltuğa oturup esnemeye başladım, Derek ise hiç oturmadan telefonunu ceketini aldı ''Ben gidiyorum değişik birşey olursa ararsın'' dedi ve evden çıktı Bende salonu düzenledikten sonra banyo yapmak için yukarı çıktım. Kavga olduğundan beri banyoya girmedim şu heryerinde küçük yırtıklar olan tişörtü artık çıkarmanın vakti geldide geçiyordu.
Stiles Pov:
Titriyen telefon yüzünden kalkmak zorunda kaldım, yarım saattir titreşimdeydi kafamı yastığa gömüp kaldırdıktan sonra yatakta oturur pozisyona geldim ,biraz esnedikten sonra telefonu elime aldım kilit ekranını açtığımda 15 cevapsız arama vardı 10 tanesi Babamdan 5 tanesi ise Scott'tandı baktığımda birsürü mesaj vardı scotttan tabiki, scott'ın kileri boş verip babamı aradım 1 dakika çaldıktan sonra telefon hemen açıldı ''Stiles?'' ''Efendim baba'' ''İyi misin?,neden telefonlarıma cevap vermiyorsun?'' dedi ,derin bir nefes aldım ''Ben iyiyim söylediğim gibi birkaç güne dönücem beni merak etme,tamam mı?'' ''Bu imkansız hep kendini belanın içine sokuyorsun'' güldüm. ''Tamam dikkat ederim,Görüşürüz'' ''Görüşürüz'' telefonu kapadım ve yatağa attım.
