The Lost Chapters: Romancing the Tragedian

Chapter 2

MATAPOS MAG-AGAHAN, pinagtabuyan na ako ni Nanay papunta sa opisina dahil tinamad na naman akong pumasok. I don't get the essence of going to the office, knowing that we own it, and all that I want now is to have a vacation. Indeed, they will mock me in front of everybody and tell me to take my summer vacation in Siargao. Take note, I consider that island as the worst place that I have ever been.

Nakarating ako sa itaas ng building at dahil transparent ang mga salamin sa paligid ng aming opisina, kitang-kita ko na ang mga mata nilang sinusundan ako ng tingin. Their arms are crossed and their eyes are piercing my soul.

Dahan-dahan akong pumasok sa opisina at umupo sa mesa ko na para bang walang nangyari.

"Ikaw," Careen said as she pointed towards me. Hindi na rin ako nagulat sa inasta niya sa akin. "Sa lahat ng senior writer dito, ikaw na lang ang hindi pa nagbibigay ng revised copy ng short story mo para sa anthology. Anong plano mo Sella?"

I deeply sighed as I put down all of my belongings beside the table. Inayos ko ang aking coat at saka sumandal sa aking swivel chair sa harap ng aking working area. Pinagkrus ko ang aking mga binti gayundin ang aking mga braso at pinakatitigan si Careen.

"I already sent you a ten times revised copy of my story. Ano pa bang kulang doon?" I uttered, stressing out my point.

"Naku Francisca, kausapin mo nga ang isang ito." Bumaling si Careen sa computer unit niya at si Cisca naman ang kumausap sa akin.

"It lacks love, passion, lust, and enthusiasm," aniya na para bang tumutula. "Let's read," she said. "It takes sixty days to fall in love with the summer's warmth but a day it takes to break it cold."

Pinaulit-ulit na binasa ni Francisca ang isang linya ng aking maikling kwento. Hindi na siya nakuntento sa isa o dalawang ulit na basahin iyon nang malakas bagkus ilang beses niya pang halos isigaw sa buong opisina ang linyang iyon. Alam man niyang ayaw na ayaw kong naririnig ng iba ang gawa ko, ginagawa pa rin upang maasar ako.

"Stop it Cisca. It's annoying," saway ko sa kaniya. Umirap ako sa hangin at saka isinalpak sa aking magkabilang tainga ang earphones. Hinarap ko ang monitor ng computer unit ko habang nag-e-edit ng manuscript na palagi nilang hinihingi kahit natapos ko na naman.

"So Sella, magleave ka kaya muna bago mo ituloy iyang ginagawa mong trabaho." Nawala sa ginagawa ko nang muling magsalita si Careen. "Rosella Gonzaga, you can continue your work after your vacation. Ilang taon ka na ring walang oras para sa sarili mo," malumanay na aniya.

Napabuntong-hininga na lang ako. Kung alam niya lang, mas gusto kong magtrabaho upang makapag-ipon para sa kinabukasan. "But Careen, you know that I would not turn my back on my work. Tatapusin ko muna ito bago magbakasyon para wala na akong iintindihin habang nasa Siargao ako."

The main point of having a vacation is to separate yourself from your work. Indeed, I will forget the scenes that I have in my mind if I will take my way to Siargao. Mahirap ibalik sa isip ang mga pangyayaring naisip ko para sa istoryang ginagawa ko.

"Hey, look at this girl," ani Careen sa gawa ko nang tignan niya ang mga huling linyang natipa ko. "You have a bitter plot, bitter lines, bitter words, in short, a bitter story." Kusang bumagsak ang balikat ko at napanguso na lang sa kaniya.

Napangalumbaba ako sa aking mesa at isinantabi muna ang aking ginagawa. "Sella, you need vacation to unwind and calm your emotions. You need sweet kind of love to mend that broken heart of yours."

Sarkastiko akong napangiti. She never knew what she is talking about. "Careen, this is not an ordinary heart break. This is something that will take long time to mend. Siargao will just break it even more."