Yeonjun inatçıydı, bazen neredeyse çok inatçıydı. İnatçılığı birkaç kavgaya yol açabilse de, hepsinin güvenliğiniz konusundaki endişesi ile canlandığını biliyordunuz. Sizin için en iyisini nasıl istsdiğini biliyorsunuz, bazen sizi kendisinden bile çok düşünür.
"Sadece söylüyorum, tek başına bir bara gitmek iyi bir fikir değil," dedi bir kez daha, sesi bir kez daha hayal kırıklığı içinde yükseldi. Aynı şeyi kendi rahatsız edici tonunuz için söyleyemezdiniz.
"Sadece anlamıyorum! Kendi başıma milyonlarca kez bara gittim! " Yeonjun ellerini yanaklarına yerleştirdi ve yüzünü kendi yüzüne biraz daha yaklaştırdı . Küçük bir tartışmanın başlamasından bu yana ilk kez kahverengi gözlerinde hayal kırıklığını bu kadar net gördünüz.
"Çünkü ben... bir şeyler ters giderse ne yapacağımı hayal bile edemiyorum..." sözleri korkuyla kaplanmıştı, vücudunuz dışarı çıkma fikrinizi reddetmiş gibiydi.
Bir parçanız, Soobin'in birlikte dışarı çıktığınızda her zaman elini tutması gerekmesini garip buldu. Ağır, boğucu sıcağa ve neredeyse insanın güneşine neredeyse acı veren bir sıcaklığa sahip olan belki Seoul'un tarihinin en sıcak günü olabilirdi ve Soobin, elini terlemesine rağmen hala sıkıca tutuyordu.
Bir gün ona neden diye sormaya karar verdiniz, "Neden bunu yaptığınızı anlamıyorum? Hiç sıcaklamadın mı? "
"Tabii ki biliyorum," dedi hafifçe. Sorunuz bir kez daha öylece kaldı, ama Soobin sormadan önce cevap verdi, "Yapıyorum çünkü insanların seni ne kadar sevdiğimi bilmelerini istiyorum. Bu yüzden senin kendileri için olduğunu düşünmezler."
Birisi size Beomgyu'nun koruyucu olup olmadığını sorarsa, ilk cevabınız muhtemelen hayır olacaktır. Size koruyucu bir hava yaymadı; hemen yanıt vermediyseniz endişelenecek ya da onun yerine başkalarıyla takılıyorken gergin ya da kıskanacak biri değildi.
Çok az şey biliyordun, Beomgyu tüm bu duyguları hissetti. Onları mutlu bir dış cephenin ve bazı doğal gülümsemelerin altına sakladı. Yine de, bazen, Beomgyu'nun koruyucu tarafının sözlerinde kaymasına izin verdiğini buldunuz. Senin gibi telefonda konuştuğu için şimdi olduğu gibi.
"İyi evde yalnız yürümekten emin misin? Üzgünüm, bugün yapamam, sadece- "
"Beomgyu, on kez açıkladın, sorun değil!" güldün. Beomgyu duygularınızı hafif gerginlikle geri döndürdü.
"Haklısın... sadece eve güvende olmanı istiyor..." telefonda, duyguları biraz boğuktu, ama sana olan bakımını anlayabilecek kadar açıktı.
Taehyun küçük yollarla korurdu, o kadar küçüktü ki onlara neredeyse hiç farketmezdiniz. Aslında, Taehyuh'un davranışında gerçek bir fark ettirmemete alışmıştınız; koruyucu eğilimlerini çok iyi saklamayı başardı.
"Ayakkabı bağına bak. " dedi , çözülmeye başlamıştı. Sessizce ona bir gülümseme ile teşekkür ettin, düğümü yeniden yapmak için diz çöktün. Size baktı, sırt çantanızın yan cebinden kaymaya başlayan su şişenizi dikkatlice baktı ve sırt çantanızın fermuarını tamamen kapattı, böylece düşme imkanı olan kağıtlar çantanda kalmaya devam etti. Ayrıca diz çökmüş olan sizi süzen iki kişiyi fark etti ve sizi süzdüklerinden iyice emin oldu.
Daha önce olan herhangi bir şeyden habersiz, yerden kalktın , "Tamam, hadi yürümeye devam edelim!"
Her zaman Kai'nin yaşına ilişkin yapışkanlığını sürdürmeyi düşündün . Genç, mutlu bir adamdı, umursadığı insanlara sarılmakla kalmadı. Sarıldığı tek kişi sizmişsiniz gibi değildi; onun hyunglarına seninle olduğu kadar yapışkan olduğunu biliyordun. Bu nedenle, hiçbir şey düşünmediniz.
Ancak Kai'nin yapışkan olmasıyla ilgili başka nedenleri vardı. Tabii, sana sarılmayı ve elini tutmayı seviyordu ve etrafta kimse olmasa bile bunu yapardı, ama etrafta insanlar varken onu çok daha iyi hale getirdi. Sana sarılırken sana bak kişilere bakmaya bayılıyordu ve tanışma pazarında bulunmadığınızı bilmelerini sağlıyordu. Onu sert, erkekçe bile hissettirdi. Ve bunu yaptığını bilmiyordun.
《 你知道你拥抱时让 我感到的信任吗？ 》
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
