KARANLIK #wattys2020

-34-

Bölüm Şarkısı: Bebek-Duman💙

•

Dört yaşındaki küçük kız annesinin karnına elini koydu.

"Anneciğim, kardeşim şu an burada mı?"

Annesi gülümsedi. Dört aylık hamile olan kadın ikinci kızını kucağına alacağı için heyecanlıydı.

"Evet bebeğim, bak şu an seni biran önce görmek istediği için hevesle zıplıyor."

Küçük kız, annesinin elini karnına koymasına izin verdi.

Hissettiği baskı yüzünden korkup elini geri çekmeye çalışsa da annesi izin vermedi.

"Korkma meleğim, sadece heyecanlanıyor."

*
Evin gerçek sahibi yurtdışındaydı ama geçici olarak buraya bakan başka bir kadın vardı.

O kadını beklerken Arın'ın evine girmiştik. Sarı ruhunun aksine eve koyu gri ve siyah tonları hakimdi.

Koltukları koyu gri ve süet gibi bir kumaştı. Mutfak bizim evimizde olduğu gibi salonla birleşikti.

Evin girişinde hemen solda bir tuvalet sağda da ahşap merdivenler vardı.

Arın bizi içeri geçirirken duvarda asılı bir çerçeve gördüm.

Renkleri soluktu.

İki kız ve bir erkek vardı ve küçük gözüküyorlardı.

Arınla Eylem önden yürürken arkada kalıp fotoğrafı inceledim.

Erkek çocuğun Arın olduğunu fark ettim. Büyük kızın Tuana abla olduğunu ama ortadaki küçük kıza bakınca kim olduğuna anlam verememekle beraber aşinalık hissi kanımda yankılanıp beynimi sararken.

Bir yerden destek almak için duvarı tuttum. Bu kızı bir yerden biliyordum.

Zihnimi zorlamaya çalışırken gözüm kararıyordu.

"Deniz kızı?" Arın endişeyle yanıma gelip kolunu belime sardı.

"N'oldu bebeğim?" Gözleri çerçeveye takılınca belime sarılı olan kolunun gerildiğini fark ettim. Bu resimde onu geren bir şey vardı.

Gözüm kararıp, zihnime boğuk gelen birkaç görüntü düşünce sadece ses duydum.

Küçük bir kız sesi yankılandı zihnimde.

"Umut, ışık yakıp senin onu bulmanı bekler. Eğer sen savaşmazsan umut da karanlığından çıkmaz. O yüzden hayatına en sevdiğin oyuncağını tutuyormuş gibi sarılmalısın."

Sesler birbirine geçerken nefes alamıyordum. Yere çökecek gibi olunca Arın kulağıma doğru konuştu.

"Benim yanımdasın Deniz kızı."

Beni ayakta tutmak için sarılırken hızlı nefeslerimle uyumlu halde atan kalbim... Panik atak.

Geliyordu. Hissediyordum.

Bir kız bağırtısı duydum "Sarı tacını tak!"

"Korkma bebeğim, hiçbir şeyin yok. Yanındayım, seninleyim. Sarı tacın da burada Deniz kızı."

"Kendinde farklı bir his hissedersen bu tacı takmanı ve o his senden uzaklaşana kadar çıkarmanı istemiyorum tamam mı civcivim?"

Başımı sallıyorum. Annem saçlarıma tacı geçirirken gülümsüyorum.