Dear Dumpling (Wala na, Finished na; Completed)

Chapter 15: The Right Thing to Do

Dear Dumpling,

Pinasilip (sneak peek) sa akin ni Pipette yung isang kantang sinusulat niya ngayon. Balik sa dreamy sound na nakasanayan sa banda nilang magkakapatid.

Waiting for you to call

To say hello, and then reply

The wait seems like forever

Until the day I die

Restraining myself from

Pressing you further on

Stopping myself from

Getting excited

For your reaction that

May never come

Even in despair

In sadness, and in fear

I'll still gladly answer

Your concerns and questions

Even if you don't respond to mine

Hang on to a surprise---

Napatigil si Pipette.

"Bakit, 'nak?" Tanong ko sa panganay natin.

"Dad, di ko alam kung ano isusunod ko e," binitawan ni Pipette ang kanyang gitara at muling tinignan ang papel kung saan nakasulat ang lyrics.

"Tungkol ba saan yung kanta?" Usisa ko.

Tumingin si Pipette kay Crucy, na katabi niya at kausap ang kanyang matalik na kaibigang si Sam sa chat. Huminga ng malalim ang ate ng pamilya bago siya sumagot, "Dad, naalala niyo po ba yung mga chat niyo ni Mama? Yung di naman siya sumasagot sa mga message mo, pero sumasagot ka pa rin sa kanya."

Gumulong ang mga mata ni Crucy. Nakita ko at alam niyang nakita ko siya, pero di ko na ito pinuna. Pareho kaming nagpatay-malisya.

Nagbuntung-hininga ako. Ayokong balikan pero naungkat e. Would be rude to pretend forever that it did not exist. Sumagot ako sa anak natin, Dumpling, "Oo, naalala ko, Pipette."

"Nabasa ko rin sa diary niyo na nagrarant kayo. Bakit kinakausap lang kayo ng mga tao pag may kailangan sila sa inyo," nagtitigan kami ng panganay natin bago siya nagpatuloy, "Sorry, Dad, na binasa ko. Kasama kasi siya nung box ng mementos niyo ni Ma. Akala ko part siya ng love story niyo."

"Okay lang, anak. Tapos na yun. Past is past," mahina at mabagal kong sabi.

Mabagal sumagot si Pipette, tila hinahanap ang mga tamang salita. Alam niyang nahihirapan pa rin akong pag-usapan ang relasyon ko at ng kanyang ina. "Pero, Dad, ang bait niyo po e. Nagrereply pa rin kayo sa mga tanong ni Ma, kahit na di po siya sumasagot sa mga sinsend mo. Kahit na di naman niya po kayo kinakamusta. Kahit di naman po siya interesado sa mga ginagawa mo. Basta kailangan po niya ng tulong mo, tinutulungan niyo pa rin po. Dad, bakit po?"

Sumabat agad si Crucy nang nanunuya, "Sobra kasi si Dad kung umasa kay Ma e. 'Di ba, Dad? Lakas ng tama ni Ma sa iyo e."

Nagtitigan kaming mag-ama. Nagpupuyos ako sa galit pero nagpipigil ako. Ayoko nang mastress. Huwag ngayon, lalo na't makati't mapula na naman ang balat ko. Ayokong palalain pa kalusugan ko.

Gayunpaman, nagkaintindihan kami ng pangalawa nating anak. Mahina ang kanyang tugon, "Sorry, Dad. Sorry, Ate. Please excuse me." Tumayo si Crucy at umakyat sa kanyang kwarto. Pareho kami ni Pipette na nakatanaw sa pangalawa nating anak, Dumpling, hanggang mawala siya sa aming paningin.

Binaling ko ang aking paningin kay Pipette, "Anak," huminga ulit ako nang malalim, "para sagutin ang tanong mo, I always replied to your mom not because I'm waiting for a surprise. Not because I'm asking for a leap of faith from her. I respond because it's the right thing to do."

Tinignan ko ang suot na T-shirt ng panganay natin, "Don't be a jerk." Tinuro ko iyon sa kanya, "Gaya nang nakasulat sa suot mo."

"Thanks, Dad," niyakap ako ng anak natin at kinuha muli ang gitara. Pilit niyang tinatapos ang kanta, habang nandito ako't pinagmamasdan siya't sinusulat ang entry na ito.

Dumpling, tulungan mo naman ako. 'Di ko alam kung paano ko haharapin si Crucy. Ayokong mapalayo loob niya sa akin. Di na nga maganda samahan namin e. Pero ayokong binabastos ka niya. Ikaw pa rin ang ina niya, at siya rin ay anak mo. 'Di dapat nagbabangayan ang pamilya, basta't may respeto sa isa't isa. 'Di lang respeto ng anak sa magulang, kundi respeto din ng magulang sa anak.

Hanggang sa muli mahal.

Dad.

---

Version 1.0, 3 April 2020