Arm

pov Jarno

Ik zit met hoofdpijn in een hoek van de kamer. Ik kijk naar het raam. Het staat op een kiertje en er zitten tralies voor. Ik kijk opzij naar Jordan die bangig naar me kijkt. Ik pak iets uit mn rugzak. Het is een ijzerzaag. Jordan kijkt me met grote ogen aan. Ja ik ben goed voorbereid op dingen. Glimlach ik. Ik loop naar het raam. Ik wil net aan een van de tralies beginnen maar voordat ik dat kan doen gaat mijn walkie talkie. Ik klik op een knopje en hoor de stem van Rik. Heyy we hoorde dat je was ontvoerd? We zagen waar je was via de tracker. We zijn er al. We zien jou bij het raam staan. We zijn van plan hun uit te schakelen en jullie te bevrijden. Over.
Ik glimlach. Oké bedankt jongens. Over.
Maar jij moet straks zelf door het raam komen. Dan vangen wij jullie wel op. Over.
Oké. Bedank. Over.
Hoelang gaat het ongeveer duren met die ijzerzaag? Over.
Op zn vroegst ben ik over 2 uurtjes klaar. Over.
Oké. Tot straks. Over.
Wacht. Weet Davey hiervan? Over.
Ja. We hebben hun al gebeld en alles uitgelegd. Davey kreeg een paniek aanval. Maar we hebben hun gerust gesteld dat het goed komt. Over.
Arme Davey. Denk ik bij mezelf.
Oké. Over.
Ik ga verder met de ijzerzaag. Na een tijdje heb ik de eerste tralie al door. Jes. Fluister ik. Maar toen hoorde ik ineens voetstappen onze kant op komen.....

________________________________
Oké jongens. Sorry dat ik zo lang niet geschreven heb...Er is gewoon veel gebeurd in mijn privé leven. En nee ik heb geen corona ofzo. Maak je maar geen zorgen. Maar ik had geen tijd om te schrijven. En sorry dat ik nu ook nog zo'n kort hoofdstuk schrijf....Ik zal er proberen nu nog eentje te schrijven. Ik zit er nu ook helemaal in. Dus ja. Misschien zo nog een hoofdstukie. Als jullie dit boek leuk vinden vergeet dan niet te Volgen, reageren en stemmen. Thnx. Love you all. 😘