Arm

Pov Jarno

Ik zie Davey in bed liggen. Die ruzie heeft helemaal geen indruk op me gemaakt. Dat soort dingen blijven bij mij heus niet hangen. Ik ben wel wat gewend. Maar ik zei dat tegen hem zodat hij zich geen zorgen gaat maken. Ik wou even wat tijd voor mezelf. Ik zit op het stenen trapje voor zijn huis. Ik kijk naar de andere huisjes die heel dicht bij elkaar staan. Het is overal een puinhoop. Nu kijk ik omhoog naar de sterrenhemel. Het is prachtig. Ik denk aan Davey. Het kan zo niet langer. Zodra ik weg ben word hij vast weer verkracht door die Rob. Dit moet stoppen. Davey is zo'n lieve en speciale jongen. Ik zal bijna verliefd op hem worden. Wacht wat?!?! Dat kan toch niet hij is waarschijnlijk veel jonger dan mij. Ik ben 23. Hij zal vast wel jonger zijn. Maar...hem mee naar huis nemen kan toch geen kwaad? Daar is hij veilig. Ik zal het er morgen met hem over hebben. Dan vraag ik ook even hoe oud hij is. Ik ben best wel verliefd op hem geworden. Ik heb een crush op hem. Dat is zeker. Ik denk dat ik maar naar bed ga. Ik sta op en begin me om te kleden. Ik merk dat Davey wakker is geworden. Zijn gezicht is helemaal rood. Ik merk dat ik ook rood word. Daar sta ik dan in mijn boxer....terwijl mijn crush me aan zit te staren....
Gewoon even niet kijken. Zeg ik na een gênante stilte. Hij knikt en stopt zijn hoofd in de deken. Ik kom in mijn boxer en een shirtje aan naast hem liggen. Hij draait zich naar me toe. Ga maar weer snel slapen Davey. Zeg ik tegen hem. En hij komt met zijn hoofd in mijn borst liggen en valt langzaam aan in slaap. Ik kom moeilijk in slaap. Mijn hoofd zit veel te vol. Maar uiteindelijk val ik uit vermoeidheid toch ik slaap.

Ik word wakker van de zon die in mijn ogen schijnt. Ik heb het gordijntje open gelaten....oops....ach ja. We zijn vannacht niet lastig gevallen. Ik kijk naast me naar Davey. Ik loop weer naar mijn rugzak en maak weer een ontbijtje klaar voor Davey en mij. Ik duw hem weer wakker. En we eten ons ontbijtje. Dit is het goede moment...dacht ik. Ik ben erg zenuwachtig. Dat ziet Davey waarschijnlijk want hij vraagt of er iets is. Ja... zeg ik. Ik wil iets met je bespreken. Als ik hier weg ga word jij weer verkracht door die Rob. En dat kan zo niet langer! Dat verdien jij niet. Jij bent zo'n lieve en speciale jongen. Ik vroeg me af of je misschien bij mij wou wonen..?? Ik ben heel zenuwachtig. Ehh....mag dat wel? Vraagt hij na een tijdje. Tuurlijk. Zeg ik. Ehh...vind jij dat wel fijn? Ja het is geen enkel probleem. Ik zorg wel voor je. Hij krijgt tranen in zijn ogen en heeft tegelijkertijd een glimlach van oor tot oor. Oké. Als mijn spullen meemogen mag het. Welke spullen? Vraag ik plagerig. Mijn geboorte knuffel en...meer hoeft niet. Tuurlijk mag die mee. Zeg ik glimlachend. Zodra deze week klaar is kan je mee? Goed?! Ja!! Zegt hij nu heel enthousiast. Ik ben blij dat dat met Rob stopt.

________________________________

Oké nog een verhaal deel geüpload! Het verhaal begint straks steeds leuker en spannender te worden. Misschien uiteindelijk zelfs zielig. Maar ik zeg niks voor. Dat lees je wel zodra het online is!! Ik hoop dat jullie het boek leuk vinden! Zo ja...follow, reageer en stem dan even!! Dat zal ik erg waarderen!! Love you all again!!!😜❤❤❤