Tumalikod na ako. Magsisimula na sanang maglakad nang magsalita sya.
“Tapos ka na?”
Taka akong bumaling sa kanya, hindi maintindihan ang sinabi nya.
“H-huh?”
“Tapos mo ng sabihin ang lahat? Tapos ka ng magsalita?”
Nakagat ko ang labi ko at yumuko. Pumikit ako ng mariin at handa na sa masasakit nyang salita. Galit sya ng tinanong nya ako niyon.
“Goddamnit!!!”
Pumikit pa ako lalo. He sounds frustrated when he said that.
“At anong ito na yung huli? Are you fucking kidding me? Ain't even started yet!”
Mas lalo akong nagtaka sa sinabi nya. Kumunot ang noo ko at binigay sa kanya ang buong atensyon ko. Ano iyong sinabi nya?
“Darn! I distanced myself just so you could think and realize your true feelings! Tapos sasabihin mo sa'king baka ito na yung huli? Really, woman?”
“A-ano ba ang mga sinasabi mo?”
“I know you like me even before your realization. I felt it, Queenie.”
Umatras ako nang humakbang sya palapit sa akin.
“Huwag kang umatras na parang wala kang kasalanan.”
“Nag-sorry na 'ko.” inonsente kong sagot
“Talaga lang ah. Nag-sorry ka dahil sa mga sinabi mo sa'kin noon. Hindi ka nag-sorry kung bakit ang tagal mong na-realize ang feelings mo ngayon.”
Whutt? Ang gulo nya. Tumalikod na ako at aalis na lang dapat pero nahawakan nya na ako sa braso.
“Stop running. I won't let you this time.” bulong nya sa tenga ko.
