Love Maze (Completed)

Chapter 39

"Hoy! Makakapatay ka ng tao ng wala sa oras! Mag-ingat ka naman!" Sigaw ko at kinatok ang bintana ng kotse. Bumukas ang bintana nito at nagulat ako ng makitang nandoon sa loob si Jared at siya pa mismo ang driver ng kotseng ito.

"Ang aga aga ang init ng ulo mo. Sumakay kana nga lang." Sabi niya habang nakahawak ang kamay sa manibela.

"Anong ginagawa mo dito? At bakit may ganito kang sasakyan? Marunong ka bang mag maneho nito? Atsaka may lisensya ka ba?" Sunod sunod na tanong ko.

Tumawa ang loko ng malakas, "Ang dami mo namang tanong. Sumakay kana lang para makarating na tayo sa school."

Tinitigan ko siya ng masama. "Wag na! Baka maaga pa akong mamatay dahil sayo!"

"Edi mabuti. Sabay tayong pupunta ng langit." Sabi niya at tumawa ng malakas.

"Ikaw Jared, ang aga aga binubwisit mo 'ko. Umalis kana nga!"

"Sabay tayong aalis kaya sumakay kana."

Hindi ko nalang siya pinansin. Pinagpatuloy ko na ang paglalakad pero napansin kong sinusundan niya parin ako habang nasa loob siya ng kaniyang kotse.

Dahil sa inis ko, tinignan ko na siya ng masama.

"Tigilan mo nga ko, Jared. Mauna ka ng umalis!" Sabi ko. Magsasalita sana siya kaso may isa nanamang kotse ang dumating. Bumukas ang bintana nito at laking gulat ko ng makita si Kenrick.

"Sakin kana sumabay, Katrine." Seryosong sambit nito sakin. Lumakas ang tibok ng puso ko ng makita ang mukha niya. Halata sa itsura niya ang puyat at halata rin ang pagmumugto ng kaniyang mata. Parang kinurot ang puso ko ng makita ang itsura niya ngayon. Sobra siyang nasaktan dahil sa nangyari kagabi.

Pero tulad nga ng sabi ko, kailangan kong panindigan ang disisyon ko dahil alam kong para din ito sa ikakabuti ng future niya. At tulad nga ng sabi ng Mom niya, mga bata pa kami. Alam kong marami siyang pangarap sa buhay at ayokong maging distraction sakaniya.

Ilang segundo ko siyang tinitigan sa mata bago bumuntong hininga. Hindi ko siya pinansin bagkus ay dumiretso ako sa kotse ni Jared. Mabilis akong sumakay doon at mabilis ding sinara ang pinto.

"Paandarin mo na, Jared." Walang emosyong tugon ko. Mukhang napansin ni Jared ang pagkaseryoso ko kaya tinanguan niya ako at mabilis na pinaandar ang kaniyang kotse. Nang makalayo kami sa lugar na 'yon, doon biglang bumuhos ang luha ko. Napansin agad 'yon ni Jared kaya inabutan niya ako ng isang box na punong puno ng tissue.

Tinanggap ko 'yon, "Salamat." Sagot ko at kumuha ng tissue sa box at suminga.

Napahikbi na ako at patuloy parin ang pagbuhos ng luha ko. Hanggang sa di ko namalayang nakarating na pala kami sa school. Pinark ni Jared ang kaniyang kotse sa parking lot dito sa school at tinignan ako.

"Ayusin mo ang sarili mo. Di pwedeng pumasok ka ng ganyan ang itsura." Sabi sakin ni Jared. Tumango nalang ako at humarap sa salamin bago inayos ang mukha ko. Naglagay ako ng pulbo para di mahalatang umiyak ako.

"Okay kana?" Tanong sakin ni Jared. Tahimik akong tumango.

Narinig ko ang buntong hininga niya at tinitigan akong mabuti.

"Anong ginawa sayo ni Kenrick? Sinaktan ka ba niya? Sabihin mo lang sakin ng mabugbog ko 'yung hayop na 'yon." Seryosong sabi sakin ni Jared.

Pilit akong ngumiti, "Baliw hindi."

"Eh bakit umiiyak ngayon? Anong nangyari sainyo?"

"Wala na kami." Mabilis kong sagot.

Nanlaki ang mata niya, "Ano? Bakit ang bilis niyo namang naghiwalay? Bago pa lang 'yung relasyon niyo ah?"

Mapakla akong ngumisi, "Wala eh ganon talaga."

"Tsk, anong dahilan?"

"Ang dami mong tanong. Lumabas na tayo dito." Sabi ko nalang at nauna ng lumabas ng kotse sakaniya. Hindi ko na siya inantay pa. Naglakad na ako papunta sa building namin. Pero bago ako makarating sa building namin, naabutan na ako ng lokong si Jared.

"Grabe, ang galing mo namang mang-iwan!" Napahinto ako sa paglalakad dahil sa sinabi ni Jared. Nang mapansin niya ang inakto ko bigla siyang natigilan.

"Biro lang, hehe." Bawi niya. Inirapan ko nalang siya at pinagpatuloy na ulit ang paglalakad. Nakasunod lang sakin si Jared at hindi na siya nagtangka pa ulit na magsalita. Nang makarating kami sa corridor ng floor namin, nadatnan namin si Xiela at Evan doon.

"Uy! Hi Katrine! Hello Jared!" Bati ni Xiela samin ng makita niya kami. Tanging tango lang ang tinugon ko.

"Mukhang bad mood ah?" Puna ni Evan.

"Oo, bad mood siya kaya 'wag ka ng magsalita pa kase baka masapak ka niyan ng wala sa oras." Sabi ni Jared. Bumuntong hininga lang ako.

Kumunot ang noo ni Xiela sakin, "May problema ba, Katrine?"

Tipid akong ngumiti. "Wala hahaha. Tara pasok na tayo sa room."

Pagkatapos kong sabihin 'yon, nauna na akong maglakad kesa sakanila. Dumiretso ako ng classroom at pumunta sa aking silya. Inilapag ko ang aking bag sa upuan ko at napansin kong may tao sa gilid ko na kanina pa nakatayo kaya tinignan ko kung sino 'yon.

Si Catriona.

"Uhm, hello." Bati niya sabay ngiti. Napangiti nalang rin ako at inantay ang sunod niyang sasabihin.

"Inimbitahan ka ni Mommy sa bahay. Are you free this coming saturday?" Tanong niya.

Ilang sandali pa akong napatitig sakaniya bago sumagot.

"Hindi ko pa sure, eh. Pero sabihin ko sayo if free ako sa araw na 'yon." Sabi ko at tipid na ngumiti.

Napatango nalang din siya, "Ah ganon ba? Sige sige. Sana makapunta ka."

"Tignan natin." Sagot ko nalang. Tumango nalang ulit si Catriona at bumalik na sakaniyang silya. Tutungo sana ako sa aking desk kaso naagaw ng pansin ko ang isang lalaking papasok sa pinto ng classroom.

Blanko ang ekpresyon ng kaniyang mukha at parang walang pake sa mga taong nakapaligid sakaniya.

Tutungo na sana ulit ako kaso napansin kong may kasabay pala siya at parang biniyak ang puso ko ng makitang nakakapit ito sakaniyang braso.

Si Kenrick at si Eula, magkasabay.