Don't say love me (ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာနဲ႔) Uni+Zaw

Part 41

Zawgyi
~~~

တစ္ညမွာသူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ရယ္၊'ႏြယ္ဒါလီ'ရယ္ အိမ္အနီးအနားကညေစ်းတန္းကို လမ္းေလ်ွာက္သြားၿပီးပတ္ၾကည့္ၾကသည္။'သူသူ႔'ေယာကၡမ၊'ေသာ္ေသာ့္'အေမက သူ႔ေခြၽးမေလးဝယ္ခ်င္တာစိတ္ႀကိဳက္ဝယ္လို႔ရေအာင္ ပိုက္ဆံနဲ႔အိမ္အကူတစ္ေယာက္ထည့္ေပးလိုက္သည္။

{{
"ေရာ့...ေမေမ့သမီးေလးအတြက္ မုန္႔ဖိုး"

ေစ်းဝယ္ရင္း သူမလက္ထဲကပိုက္ဆံေတြကိုၾကည့္ကာ 'သူသူ'သူမေယာကၡမကေပးလိုက္တဲ့အေၾကာင္းကိုသတိရလိုက္မိသည္။

"ရပါတယ္ ေမေမရဲ႕...'သူသူ႔'ဟာ'သူသူ'ဝယ္ပါ့မယ္"

"ငါ့သမီးပိုက္ဆံ႐ွိတာ ေမေမသိပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ေမေမကကိုယ့္ၿမိဳ႕မွာကိုယ့္သမီးေလးေရာက္ေနေတာ့ အကုန္လံုးတာဝန္ယူခ်င္တာေပါ့...နမို႔ဆို ေမေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရမွာ...အားမနာနဲ႔ေနာ္.ယူသြား...စိတ္ထဲေတြ႔တာမွန္သမ်ွ ဘာမဆိုအကုန္ဝယ္ေနာ္ သမီးေလး"

"ဟုတ္ ေမေမ...ေက်းဇူးပဲေနာ္"

"အမေလး..ရပါတယ္ သမီးရဲ႕"

"သမီးက်ေတာ့ေကာ"

('ေသာ္ေသာ္'ကတမင္မနာလိုတဲ့ဟန္ေဆာင္ကာ ေျပာလိုက္သည္။)

"ဘာလဲ...ဘာေျပာခ်င္တာလဲ"

"သမီးက်ေတာ့ မုန္႔ဖိုးတစ္ျပားမွမေပးပါလား ေမေမက...ဘာလဲ.ေမေမကမ်က္ႏွာလိုက္တာလား"

"ဟုတ္တယ္.ဘာျဖစ္လဲ...ေစတနာမ႐ွိလို႔ကိုမေပးတာ.႐ွင္းၿပီလား...ငါ့သမီးကကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္ေနတဲ့လူဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာပဲဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ သိတယ္ေလ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ပါ ေမေမ့သမီးရဲ႕"

"ရပါတယ္...ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဝယ္မွာေပါ့...'ေသာ္ေသာ္'တို႔ကဇြတ္တင္းထိုးေပးေတာင္ မယူပါဘူးေမေမရယ္"

"ေသာ္ေသာ္"

သားအမိႏွစ္ေယာက္စကားနာထိုးေနလို႔ 'သူသူ'က 'ေသာ္ေသာ့္'ကိုရပ္ရန္တားလိုက္သည္။

"ေအး..ၿပီးတာပါပဲ...ဒါနဲ႔ ေမေမ့သမီး'သူသူ'ေလး...အိမ္ကအကူတစ္ေယာက္လဲ ေမေမထည့္ေပးလိုက္မယ္ေနာ္...သမီးေလးဝယ္ျခမ္းတာေတြ သယ္ရေအာင္လို႔ေလ"