Don't say love me (ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာနဲ႔) Uni+Zaw

Part 40

Zawgyi
~~~

လအနည္းငယ္ၾကာေသာ္ ျပင္ဦးလြင္မွာတည္ေဆာက္ေနတဲ့'သူသူ'တို႔ကုမၸဏီကအိမ္ရာစီမံကိန္းေတြၿပီးစီးသြားၿပီျဖစ္လို႔၊အိမ္ရာအေရာင္းဖြင့္ပြဲလုပ္ရန္ျပင္ဦးလြင္ကို'သူသူ'သြားရမည္ျဖစ္သည္။

"ေသာ္ေသာ္"

ညအိပ္ခါနီး'ေသာ္ေသာ့္'လက္ေပၚေခါင္းတင္အိပ္ေနတဲ့'သူသူ'ကေခၚလိုက္သည္။

"အင္"

"သူသူ ဒီတပတ္ထဲျပင္ဦးလြင္သြားရမွာ...အဲ့ဒါ'ေသာ္ေသာ္'သိရဲ႕လား"

"ေသာ္ေသာ္ သိပါတယ္...ဘြားနဲ႔'သူသူ'ေျပာေနၾကတာၾကားသားပဲ"

"အဲ့ဒါကို ဘာမွမေျပာဘဲဒီအတိုင္းေနေနတယ္? "

"ေသာ္ေသာ္ကဘာေျပာရမွာလဲ...'သူသူ'အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားရမယ့္ဟာကို ဘာေျပာစရာမွမလိုဘူးမလား"

"ဘယ္လို...ကိုယ့္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လံုးနယ္ေဝးသြားမွာကို ဘာမွေျပာစရာမ႐ွိဘူး.ဘာမွမခံစားရဘူးလား"

('သူသူ'ကသူသြားရင္ 'ေသာ္ေသာ့္'ကိုပါလိုက္ေစခ်င္ေနတာေလ။မလိုက္ေတာင္လြမ္းေစခ်င္တာ။ဟိုကလဲ သိသိရက္နဲ႔တမင္စေနတာ။😅😅)

"ဘာကိုခံစားရမွာလဲဟင္"

"သူသူက တစ္ပတ္.၁၀ရက္ၾကာမွာေနာ္"

"အင္းေပါ့...အလုပ္ကိစၥဆိုေတာ့လဲဒီေလာက္ၾကာမွာေပါ့...'ေသာ္ေသာ္'နားလည္ပါတယ္"

"ေသာ္ေသာ္ အစုတ္ပလုတ္..'ေသာ္ေသာ္'လူယုတ္မာႀကီး...'သူသူ႔'ကိုတစ္ေယာက္ထဲလႊတ္လိုက္ႏိုင္တယ္ေပါ့...အသည္းႏွလံုးမ႐ွိတဲ့သူ"

'သူသူ'စိတ္တိုၿပီး 'ေသာ္ေသာ့္'လက္ေမာင္းကို႐ိုက္လိုက္၊ဆြဲဆိတ္လိုက္လုပ္ပစ္လိုက္သည္။

"အ..အ...နာတယ္ 'သူသူ'ရဲ႕"

"နာပေလ့ေစ"

"ဘာလို႔လဲ..'ေသာ္ေသာ္'ဘာအျပစ္လုပ္မိလို႔လဲ"

"ေသာ္ေသာ္ လိုက္ခဲ့ရမွာေလ...ကိုယ့္ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လံုး ရက္႐ွည္သြားရမွာကို လိုက္ခဲ့ဖို႔လံုးဝမစဥ္းစားထားဘူးလား...အေဝးႀကီးမွာ 'သူသူ႔'ကိုစိတ္ခ်တယ္ေပါ့"

"ဘာစိတ္မခ်စရာ႐ွိမလဲ...'ေသာ္ေသာ္'စိတ္ခ်ပါတယ္...ဟိုမွာ'သူသူ႔'ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးမယ့္ေဖေဖနဲ႔ေမေမလဲ႐ွိတယ္..ျခံကအလုပ္သမားေတြလဲအမ်ားႀကီးပဲ...'ေသာ္ေသာ့္'အိမ္မွာသခင္မေလးလိုေနရမွာ..'သူသူ'ဟိုမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန.လိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္"