Don't say love me (ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာနဲ႔) Uni+Zaw

Part 21

Zawgyi
~~~

တနဂၤေႏြေန႔ပိတ္ရက္မွာ 'ေသာ္ေသာ့္'အဘြားကမုန္႔လုပ္ေကြၽးမယ္ဆိုလို႔ 'သူသူ႔'ကိုပါေခၚသြားဖို္႔ 'ေသာ္ေသာ္'စဥ္းစားထားသည္။အခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး 'သူသူ႔'ကုမၸဏီမွာ႐ွိေနပါသည္။

အေၾကာင္းမွာ သူလ်ဳွိလုပ္ေနတဲ့'ကိုၿဖိဳး'ကအမႈအတြက္ သူသိထားတဲ့အခ်က္တခ်ိဳ႕ကိုေျပာျပခ်င္လို႔ ဆံုေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။'ႏိုင္ႏိုင္'ကေတာ့အလုပ္ကိစၥနဲ႔နယ္သြားေနလို႔၊သံုးေယာက္ထဲထိုင္ေဆြးေႏြးေနၾကသည္။

('သူသူ႔'ရံုးခန္းထဲဆိုေတာ့ 'သူသူ'ကထိပ္မွာ၊'ေသာ္ေသာ္'နဲ႔'ကိုၿဖိဳး'ကေဘးတစ္ဖက္စီမွာ ကိုယ္စီထိုင္ေနၾကပါတယ္)

"ဘာေတြသိလာခဲ့ရလဲ ကိုၿဖိဳး"

('ေသာ္ေသာ္'ကေျပာလိုက္သည္)

"ဘာမွေတာ့ထူးျခားတာမ႐ွိဘူး စံုစမ္းေရးမႉး...ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လို႐ွာ႐ွာ မေတြ႔ဘူးခင္ဗ်...ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ဟိုတစ္ေန႔ကမွသိတာ...သူတို႔ရဲ႕၂၀၀၀ခုႏွစ္အထိ ေငြဝင္ေငြထြက္စာရင္းေတြထားတဲ့စတိုခန္းႀကီး႐ွိတယ္...အဲ့ဒီအခန္းကို 'ဦးျမတ္ေအာင္'ကလြဲရင္ဘယ္သူမွမဝင္ရဘူး"

"ဘာလို႔ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ထိပဲထားတာလဲ ကိုကို....အဲ..ကိုၿဖိဳး"

'သူသူ႔'မွာ မွားေျပာလိုက္မိလို႔'ေသာ္ေသာ့္'ကိုလန္႔ၿပီးလွမ္းၾကည့္လိုက္ပါသည္။'ေသာ္ေသာ္'ကသတိထားဆိုတဲ့မ်က္လံုးေလးနဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။

"အဲ့ဒါက တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး 'သူသူ'ရယ္...သူတို႔ကုမၸဏီတည္ေထာင္တဲ့အခ်ိန္ကေန၂၀၀၀ခုႏွစ္အထိက လက္ေရးစာရင္းနဲ႔ပဲမွတ္ခဲ့ၾကတာ.အရင္ကစာရင္းစာအုပ္ေတြကို စတိုခန္းထဲသိမ္းထားတာေပါ့... အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွကြန္ပ်ဴတာနဲ႔အလုပ္လုပ္ၾကတာဆိုေတာ့ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ၂၀၀၁ခုႏွစ္ကစၿပီးပဲစာရင္းေတြ ႐ွိတာ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ဘာမွ႐ွာလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတာ... အဲ့စတိုခန္းထဲကို 'ျမတ္ထိပ္ထား'ေတာင္ ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္လို႔မရဘူး"

"ဒါေတာ့ သံသယဝင္စရာတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနၿပီ...'ဦးျမတ္ေအာင္'ကသူတစ္ေယာက္တည္းဝင္တာဆိုေတာ့ သူမ်ားေတြကိုမသိေစခ်င္တာတစ္ခုခု႐ွိေနလို႔ပဲ"