Τα φίδια

2

Τελείωνε κι εκείνο το καλοκαίρι. το καλοκαίρι πριν πάνε οι πρώτοι τις παρέας στην τρίτη λυκείου. το Σάββατο πριν ανοίξουν τα σχολεία, είχαν μαζευτεί στη γνωστή παραλία απ το πρωί, και είχε πλέον νυχτώσει. είχαν μαζευτεί γύρο απ τη φωτιά που άναψαν μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες ο Νίκος κι ο Άρης. πήρα την κιθάρα και πήγα και γω να καθίσω. έπειτα φώναξα και τους άλλους να μαζευτούν. τραγουδήσαμε ως συνήθως ποικίλο ρεπερτόριο ως που αρχίσαμε να σαχλαμαρίζουμε με την κιθάρα όπως πάντα. αφού είχαμε γελάσει , είχαμε τραγουδήσει κι είχαμε πιει κι ο καθένας από δυο τρείς μπίρες, πήρε το μάτι του Αντρέα τη Μόνικα σκεπτική, πράγμα περίεργο καθώς δε φημίζεται για την παρατηριτικότητά του.

Αντ) καλέ σκουντήξτε κάποιος τη Μόνικα ,χάζεψε!

ο Νίκος πέταξε λίγη άμμο στη Μόνικα και την επανέφερε στη πραγματικότητα. ξεκινήσαμε να γελάμε.

Νικ)τώρα πέρα απ την πλάκα, πες μας, τί έχεις;

Μον) σκέφτομαι...

Κατ) πώς κι έτσι;

κι άρχησε να γελάει

Μον) επαναλαμβάνω .. σκέφτομαι, πως φέτος είναι η τελευταία χρονιά που θα είμαστε όλοι στο σχολείο. Άν ο Άρης δεν κάνει τις ίδιες μαλακιες με περυσι και αν όλα πάνε καλά, ο Άρης, ο Νίκος και η Κατερίνα θα φύγουν και θα πάνε σε άλλη περιοχή .. ε ναι, θα χαθούμε. και είναι κρίμα μετά από τόσα χρόνια. δεν θα περάσει όλοι στην περιοχή μας όπως ο Λουκάς .. πφφ ....

Λου) από τώρα τα σκέφτεσαι αυτά; έχουμε ένα χρόνο μπροστά μας!

Αρ) άλλωστε κάθε σαββατοκύριακο εδώ θα μασται... δεν μας ξεφορτώνεστε έτσι εύκολα.. δεν σπάνε οι επτά έτσι εύκολα!

και ξεσπάσαμε όλοι σε γέλια. που να ξέραμε τότε πως θα σπάγαμε πολύ πιο νωρίς, και μάλιστα οριστικά...

αφού πέρασε λίγη ακόμη ώρα που χαζολογούσαμε με διάφορες συζητίσεις, άρχισε να ξημερώνει οπότε σβήσαμε σχολαστικά τη φωτιά. η κατερίνα ανέβηκε στο μηχανάκι του Νίκου, η Μόνικα στου Αντρέα, οι υπόλοιποι μπήκαμε στο αμάξι του Λουκά, και ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας.