ေခ်ာ့ကာေမာ့ကာနဲ႔ ေခ်ာင္းသာေရာက္ေတာ့ သူ႔ဖုန္းကို စက္ပိတ္ထားရံုမက ကိုယ့္လက္ထဲကဖုန္းကိုပါ သူေဌးမွလႊဲ၍ ဆက္သြယ္မရေအာင္ သူ႔လက္ထဲဝကြက္အပ္ထားရ၏၊သိတဲ့အတိုင္း ထက္ေအာင္ေက်ာ္ဆိုတာက မိုးအရိပ္ ေသဆိုေသ႐ွင္ဆို႐ွင္မဲ့ လူသားဆိုေတာ့လည္း ဘာမ်ားအထြန္႔တက္ရဲပါ့မလဲ။သူကေလ လူကသာစိတ္ဆိုးျပေနေပမဲ့ ရင္ထဲက် ဝမ္းနည္းေနပံုပါ။ကမ္းစပ္မွာ ထိုင္ၿပီးမိႈင္ေတြေနတာမ်ား ဘယ္လိုဘယ္ပံု ၫႊန္းျပရမည္ကို မသိ။
"ငထက္...ေရကူးရေအာင္''
အုန္းရည္ေသာက္ေနရင္း အေကာင္းကေန ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ထေျပာျပန္ေလၿပီ။ေရမကူးတတ္လို႔ ေဘာကြင္းနဲ႔ေတာင္ ထက္ေအာင္ေက်ာ္မပါဘဲ ေပးမဆင္းတဲ့ဟာကို။ခုက လိႈင္းလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားေနသည့္အခ်ိန္မို႔ ပိုလို႔ေတာင္ ခြင့္မျပဳသင့္ေပ၊
"မကူးရဘူး...ေရမကူးတတ္ရတဲ့ၾကားထဲ ေျခလက္ေတြက ျမဲတာမဟုတ္ဘူးေလ။လိႈင္းလည္းမ်ားေနတယ္''
"ဟာ...မရဘူးၾကာ။ငါ ကူးခ်င္လို႔ပါကြ။မင္း ကူေပးေလ ေနာ္''
ျဖစ္ခ်င္ၿပီဆို တားမရဆီးမရသည္က မိုးအရိပ္ထံုးစံ။ခုလည္း ေရထဲမဆင္းရမခ်င္း နားပူလို႔ၿပီးမည္မဟုတ္တာေၾကာင့္..
"ေဘာကြင္းစီးရင္စီး။ငါလုပ္ေပးမယ္''
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေရကူးမဲ့ အစီအစဥ္က ပ်က္ၿပီး ေဘာကြင္းဘက္ စိတ္ေရာက္သြားေလသည္။ေဘာကြင္းအလယ္မွာ ဝင္ထိုင္ခိုင္းၿပီး ထက္ေအာင္ေက်ာ္က ထိန္းကာ ေရထဲ ခ်ေပးရ၏။လံုးဝေတာ့ လက္လႊတ္လိုက္လို႔မျဖစ္။
"ဝါး......ေ႐ွ႕ကိုတိုးဦး ငထက္...ေ႐ွ႕ကိုတိုးဦး.. ေဝး....''
ေဘာကြင္းေပၚ ကားယားျခ ထိုင္ထားၿပီး လိႈင္း႐ိုက္တိုင္း အသားကုန္ေအာ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ေက်ာ္ မေမာႏိုင္။ဒီလိုေလး အျမဲျမင္ေနရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။
"ဝုန္း....''
"ဟာ...မိုးအရိပ္...မိုးအရိပ္...''
VOUS LISEZ
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)
Roman d'amourသမီးေလးနဲ႔ အေဖႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕မိသားစုေလးတစ္ခုမွာ ျဖစ္တည္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အတူ ေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အခက္အခဲေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီ ေရးခဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုယ္သာ...ဒီလိုမိသားစုေလး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ေပါ့..... စတင္သည့္ရက္..17.2.202...
အပိုင္း ၃၀(Z & U)
Depuis le début
