Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan...
Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara?
Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara...
Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
EMANET AŞK
5
"Mayın Tarlasında Gözün Kapalı Yürümek"
# gnash - i hate you, i love you
# Buray - Sahiden
# Sezen Aksu – Gidiyorum
Eskiden karanlık sadece gecelerime çöker,
Yaralar ruhuma değil, tenime dokunup geçerdi.
Acı nedir bilmezdim, acıdan geçen şarkılar dinlemezdim. Benim için acı kelimesinin karşılığı, yıllar önce kaybettiğim anne ve babamın yokluğu demekti. Kendimi bir anda, kaybedeceğim bir savaş muharebesinin ortasında bulacağımı ve hiç aşinası olmadığım bir acının, ruhuma pençelerini geçirerek beni kıvrandıracağını bilmezdim.
Öyle saf, öyle toydum ki Baran'ın bir kez olsun yüzüme gülmeyişlerine, bir kez olsun arayıp sormayışlarına bile mantıklı bir sebep üretir, beni istemiyor olma ihtimalini aklımın kıyısından geçirmezdim.
İnanmak istediklerim gözlerimi kör etmişti. Şimdi içimde büyük bir yangın vardı; günden güne büyümekteydi ve ben nasıl söndüreceğimi, o yangından nasıl sağ çıkabileceğimi bilmiyordum.
Ben Baran'ın sevgisinin katiliydim, o ise çocuk yanımın katili... Ellerimize cinayet silahlarını veren ise Mahir babamın ta kendisiydi.
Bir saatten fazladır verandada oturuyor ve kalbimde zelzele yaratmış olan sözleri, zihnimde yineleyip duruyordum. Annem önümüzde iki yol olduğundan bahsetmişti. İlki bir avuntudan, tuzak dolu bir kandırmacadan ibaretti. Baran, Azra için herkesi karşısına almışken ondan kolay kolay vazgeçmezdi, vazgeçmemişti ve vazgeçmeyecekti. Eve geldiğinde neler olduğunu annemden dinlemiş ve annemin tüm ikazlarına rağmen ateş alır gibi çekip gitmişti.
Azra'sına...
Beni öldürürken, onu kurtarmaya.
Sonra eve babam gelmiş ve annemin endişeyle anlattıklarının ardından Baran'ın peşine düşmüştü. Olayın üzerinden saatler geçmesine rağmen ne gelen vardı ne de giden. Geriye kalan ikinci yolsa beni şimdiden yakıp küle çevirmiş, düşüncelerimi içinden çıkamayacağı dipsiz bir kuyuya iteklemişti.
Düşünceler zihnime ağır geldi, kalbimde delici bir ağrı nüksetti. Baran Azra'yı seviyordu ve zamanla herkes kabul edecekti bu durumu... Mahir babam, Selma annem ve de Mehmet. Ne zamana kadar inkâr edip, görmezden gelebileceklerdi ki? Baran ve Azra ilişkisi henüz çok yeniydi, beklenmedikti ve hiç kimse bu durumu sindirememişti lakin şartlar değişecekti.
