Dışarıda ne olduğu hakkıda en ufak bir fikrim yoktu. Sadece gördüğüm mavi gökyüzüydü ve ben dünyayı çok merak ediyordum. Ağaçları, toprakları, evleri, hayvanları çok merak ediyordum. Sadece resimleri görmüştüm. Gerçekleri görmek dokunmak istiyordum...
Selam canlarım. Yukarda ki müziği açalım ve kendimizi kitabın derinliklerine bırakalım.. Sizleri hemen bölümle baş başa bırakıyorum.
Keyifli okumalar...
Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen.⭐
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm : "Sonsuzluk..."
Gözlerimi açtığımda hala lunaparkta olduğumu fark ettim.
Beren: " Asya aç gözlerini" diyerek yalvarıyordu. Ağlıyor muydu O? Hayatımda ilk defa biri benim için ağlıyordu. Artık kendimi yavaş yavaş toparlarken,
Artık kendime gelmiştim" merak etmeyin ben iyiyim, benimde yükseklik korkum varmış sanırım. Korkudan bayıldım."
Beren ise," Şimdi iyisin ya buna şükür. Hadi yurda gidelim artık dinlen biraz."
" Bir Dakika biz bırakırız sizi." diyişini duydum bu Burak'tı,
" Gerek yok"
" Asya zorlama, iyi değilsin işte"
Gerçekten iyi değildim. Diretmeden yurdun yolunu tuttuk.
.......
Yurdun önüne geldiğimizde Burak'a " teşekkürler" diyip arabadan inerek yurda girdim. Ne yaşamıştım ben böyle .Direk üstümü giyinip yatağa yattım. İlk defa hayal kurmadan yatmıştım. Bugün zaten hep ilkleri yaşamamış mıydım? ....
Yarın sabah Beren' le üstümüzü giyinip okul'un yolunu tuttuk. Okul'a geldiğimizde Beren'le vedalaşıp sınıfıma çıktım. Sınıfıma girdiğimde Burak'ın yanına oturdum. Nedensizce Burak'tan nefret etmiyordum ama her konuştuğumuzda nedensizce ona hep karşı çıkmak geliyordu. Kendime engel olamayıp Burak'a " Nasılsın Burak?" dedim. Bana sersemlemiş şekilde
" Sen bana nasılsın diye sordun? Senden beklenmedik hareket."
" Off Burak. Tamam bundan sonra sana soru falan sormayacağım."
" Yok yok öyle demek istemedim. Tabiki konuşabiliriz." Tam bir şey diyeceğim sırada hocanın geldiğini fark ettim.
" Evet çocuklar Bugünkü konumuz farklı, size a4 kağıdı dağıtacağım. Üzerine ailenizle yaşadığınız güzel anınızı yazın."
Bir kız kağıtları dağıttı. Ben kağıda bakıyordum kağıt bana. Ne yazabilirdim ki? annemin daha ne yemek sevdiğini, babamın ise hangi rengi
sevdiğini bile bilmiyordum. Anım ise hiç yoktu. Burak'a doğru döndüğüm de kağıdın yarısına doldurmuştu bile.Ben yazamazdım.
Koğuş gibi bir herde kaldığımı, ailemin sadece aşılarımı yaparken gördüğümü yazamazdım.
" Vakit doldu çocuklar getirin kağıtları."
Ben kağıdımı boş şekilde hocaya verip yerime oturdum. Zil çaldığında orta sırada ki kız
" Gördünüz mü arkadaşlar, Asya kağıdını boş sekilde verdi. Yazık hiç anın yok mu?"
Burak sinirli şekilde " Esra rahat bırak kızı sanane ondan"
" Yalan mı? Ama belki annesi yosma yada babası içkici kumarcı biri, belki utancından yazamamıştır."
Buna daha fazla dayanamazdım. Aileme neler demişti. Bu kız neden bana böyle davranıyordu? Eğer biraz daha burada kalırsam ağlayacaktım.
Koşarak sınıftan çıkıp bodrum katına yöneldim. Duyduğuma göre oraya fazla kişi girmezmiş sadece beden dersi için bodrup katına inip yüzme
Odasında yüzerlermiş. Merdivenleri indiğim sırada arkamdan Burakın geldiğini fark ettim.
"Asya! dur konuşalım. Esra hep böyledir."
"Burak git başımdan yalnız kalmak istiyorum." diyip daha hızlı koşarak bodrum'un havuz odasına girdim. Bir köşeye geçerek ağlamaya
Başladım. O sırada birinin girdiğine anladım kapıya doğru baktığımda Burak'ın olduğunu fark ettim.
"Burak yalnız bırak beni."
" Asya, Esra'yı bilmiyorsun sen herkese karşı böyle."
"Daha fazla dinlemek istemiyorum Burak, yalnız kalmak için gelmiştim ama görüyorum ki yanlış yeri seçmişim."
Ayağa kalkıp sinirle kapıya doğru ilerlerken havuzun kenarına ayağım takıldı. Ve suya düştüm. Bedenim suya girdiği an buz kesildi.
Yüzme bilmediğim için havuzun dibine doğru ilerliyordum. Ne kadar çok çırpınsam da olmuyordu, yüzeye ulaşamıyordum. Havuzun boyu
Neredeyse benim iki katımdı. Çırpındığım sırada nefes alamadığımı fark ettim.
