Why so mysterious? (Αργές ανανεώσεις)

Κεφάλαιο 22o

Τετάρτη, 12:28μ.μ

"Άλεξ.." ακούω μέσα στον ύπνο μου και μούγκρισα.

"Άλεξ, ξύπνια επιτέλους.." συνεχίζει η σιγανή φωνή αλλά εγώ δεν δίνω σημασία και αλλάζοντας πλευρό, προσπαθώ να συνεχίσω τον ύπνο μου.

"Άλεξ καλό θα ήταν να σκεπαστείς καλύτερα σε παρακαλώ..!!" ακούω ξανά πιο δυνατά αυτή τη φορά και ανοίγω απότομα τα μάτια μου προσπαθώντας να καταλάβω τι φάση.

"Πες μου ότι με άκουσες και καλύφτηκες.." ακούω αναγνωρίζοντας πια την φωνή του Κυριάκου.

Γυρνάω το κεφάλι μου προς την πόρτα και τον βλέπω να έχει σταθεί εκεί και να καλύπτει με τα δυο του χέρια τα μάτια του. Αμέσως κοιτάζομαι και καταλαβαίνοντας πως το βράδυ έπεσα για ύπνο με το μπουρνούζι και είμαι κάπως εκτεθειμένη. Αρπάζω γρήγορα το πάπλωμα απ τα πόδια μου και καλύπτομαι μέχρι το λαιμό.

"Μπορώ να τ' ανοίξω τώρα ή απλά ο θόρυβος που άκουσα ήταν άλλη μια αλλαγή θέσης στον ύπνο σου;;" συνεχίζει να μιλάει με κλειστά μάτια.

"Μπορείς να τ' ανοίξεις.." μουρμουρίζω.

Τον βλέπω να κατεβάζει διστακτικά τα χέρια του και του χαμογελάω ελάχιστα.

"Δεν ξέρω αν θα μου φύγει ποτέ αυτή η εικόνα απ το μυαλό μου.." λέει και έρχεται πιο κοντά μου και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού.

"Τι κάνεις εσύ εδώ..;" λέω κάπως απότομα και τρίβοντας τα μάτια μου ακόμα απ τη νύστα, τεντώνω λίγο τα χέρια μου και τα αφήνω να πέσουν στο κρεβάτι.

"Α ωραία συμπεριφορά.. Να φύγω καλύτερα; Μάλλον έπεσα σε λάθος μέρα. Συγχωρέστε με πριγκίπισσα Αλεξία." λέει όλο ειρωνεία όμως εγώ μένω μόνο στο 'πριγκίπισσα' και ένα μικρό σφίξιμο στην καρδιά κάνει την εμφάνιση του.

"Κομμένα τα ηλίθια ψευδώνυμα." λέω ξερά και μέσα απ το πάπλωμα φτιάχνω το μπουρνούζι μου και σηκώνομαι πηγαίνοντας τη ντουλάπα για να πάρω ρούχα.

"Μα γιατί; Σου πηγαίνει.." μου λέει ενώ ρίχνει το σώμα του πάνω στο κρεβάτι χαλαρός.

Σκεφτόμουν τόσα πολλά. Ήθελα απλά να πατήσω το play στον εαυτό μου και να αρχίσω να αραδιάζω ότι έχει γίνει όμως δεν θέλω. Δεν θέλω να δω αυτό το βλέμμα την λύπησης. Δεν θέλω να δείχνω σε κανέναν την ευάλωτη πλευρά μου. Έτσι απλά κλείνω για λίγα δευτερόλεπτα τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα και χωρίς να απαντήσω τίποτα, φεύγω απ το δωμάτιο μου πηγαίνοντας στο μπάνιο.