Why so mysterious? (Αργές ανανεώσεις)

Κεφάλαιο 2ο

Κοιτούσα εξεταστικά το αίτημα φιλίας σκεπτόμενη το γιατί να θέλει να γίνει φίλος μαζί μου όταν το μόνο που μου είπε ήταν το όνομα του; Μετά από πολλές σκέψεις όμως, αποφάσισα να τον δεχτώ και αμέσως άνοιξα το παράθυρο συνομιλίας μας.

Αλεξία: "Γεια 😃"

Φοίβος: "Γεια και σε εσένα."

Αλεξία: "Τι κάνεις; ☺️"

Φοίβος: "Εγώ καλά είμαι. "

Αλεξία: "Καλά είμαι κι εγώ παρεμπιπτόντως. 😉"

                 "Καλά κατάλαβα πως δεν μιλάς πολύ!😂"

Φοίβος: "Κι εγώ καλά κατάλαβα πως είσαι πολύ κοινωνική και πάντα χαρούμενη χωρίς λόγο."

Αλεξία: "Τι θες να πεις με αυτό;"

  Και τι στιγμή που περίμενα για κάποιο λόγο με αγωνία την απάντηση του, τότε αποφασίζει το κινητό μου να κλείσει από μπαταρία! Πετάγομαι αμέσως απ το κρεβάτι και πάω προς το γραφείο μου για να βρω το φορτιστή. Κοιτάω απ τη μια, κοιτάω απ την άλλη αλλά πουθενά ο φορτιστής. Που στο διάολο τον άφησα; Στην τσάντα μου!

  Μετά από πολύ τρέξιμο να ανοίξω πάλι το κινητό μου, περιμένω με ανυπομονησία ν' ανοίξει και να δω τι στο καλό μου απάντησε.

Αλεξία: "Τι θες να πεις με αυτό;"

Φοίβος: "Παρεξηγήθηκες με τα λόγια μου και βγήκες; Πολύ ώριμο εκ μέρος σου."

Αλεξία: "Έκλεισε από μπαταρία αν θες να ξέρεις.. Γιατί να μην είμαι χαρούμενη δηλαδή;"

  Αλλά η απάντηση δεν ήρθε ποτέ, γιατί είχε βγει εδώ και 5 λεπτά. Άφησα το κινητό πάνω στο κομοδίνο μου και γύρισα πλευρό για να κοιμηθώ.

+

  Οι μέρες περνούσαν ήρεμα καθώς επαναλάμβανα ότι ακριβώς κάνω κάθε μέρα. Ένα βράδυ, καθώς μίλαγα με τον Κυριάκο στο chat μου έρχεται η ιδέα να πάω το επόμενο πρωί στη σχολή του να τον δω και να πιούμε κανένα καφέ που έχουμε καιρό.

Έτσι, σηκώθηκα, έκανα μπάνιο και στεγνώνοντας τα μαλλιά μου σιγοτραγουδούσα διάφορα τραγούδια και κουνιόμουν λίγο στο ρυθμό εξαιτίας του ενθουσιασμού για την έκπληξη που θα του έκανα. Βρήκα να βάλω μια μακρυμάνικη μπορντό μπλούζα που φαίνεται λίγο η κοιλιά μου και από κάτω μια ψηλόμεση μαύρη φούστα με ένα καλσόν μαύρο.