"အင္း...ငါမွသူ႔ကိုမခ်စ္ပဲကြာ။ခုသူက လက္ထပ္ဖို႔ေျပာေနၿပီ။အဲ့ဒါ ျငင္းၾကခံုၾကရင္းနဲ႔ သူ႔ကိုမခ်စ္ဘူးဆိုတာ လႊတ္ခနဲေျပာမိသြားတယ္။ေျပာၿပီးမွေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ''
"မင္းကကြာ။ခဏေလးသည္းခံပါဦးလား။ဟိုမွာေရာက္ၿပီးရင္ကို မင္းဘဝကတစ္ဝက္မက အဆင္ေခ်ာေနၿပီေလ''
ထက္ေအာင္ေက်ာ္ ေျပာတာေတာ့ မွန္ေပမဲ့ အရိပၠို လက္ထပ္ဖို႔ ေအရး planေတြ ခ်ၿပီး ေပ်ာ္ေနသည့္ ဦးတည္တံ႔ကို ျမင္ေနရတာ တကယၠို စိတ္ညစ္သည္။လိမ္ညာၿပီး ရ႐ွိေနသည့္ စည္းစိမ္ေတြလည္း အရိပ္ မလိုခ်င္ေတာ့။အားနာျခင္းလား။စိတ္ကုန္လာျခင္းလားဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာမေဝခြဲတတ္တာ အမွန္။
"မင္း...သူ႔ကို တကယ္မခ်စ္တာေရာ ေသခ်ာလား မိုးအရိပ္''
"ေသခ်ာတာေပါ့။ေသခ်ာလို႔လည္း အိမ္ေပၚကေတာင္ ဆင္းလာၿပီေလ''
"ဒါဆို...ဒါကဘာကိစၥနဲ႔သယ္လာရတုန္း"
ထက္ေအာင္ေက်ာ္ လက္ထဲမွ အရာကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အရိပ္နဲ႔ဦးတည္တံ႔အတူ႐ိုက္ထားေသာပံုေလး။ဦးတည္တံ႔က သူ႔ကိုေက်ာပိုးထားရင္း ေခါင္းေလးေစာင္းငဲ့လို႔ နမ္း႐ိႈက္ေနဟန္။သူကလည္း အပူအပင္ကင္းကင္းကို ရယ္ေနခဲ့တာပဲ။ဦးတည္တံ႔ကေလ တစ္အိမ္တည္းအတူေနတာေတာင္ သူ႔အေပၚကို နမ္းတာထက္ပိုသည့္ အခြင့္အေရးမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မယူခဲ့ဖူးေပ။
"တျခားဟာေတြ သယ္ရင္းမွားပါလာတာကြာ''
"ျဖစ္ႏိုင္တာလည္း ေျပာ။မင္းယူလာတာ ဒီတစ္ပံုတည္း။ မင္းစိတ္မင္းလည္း ေသခ်ာစဥ္းစားဦးေနာ္ မိုးအရိပ္''
"ေတာ္ပါကြာ။ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ။မင္းအလုပ္သြားမွာမဟုတ္လား သြားေတာ့။ငါ့အတြက္လည္း အလုပ္တစ္ေနရာစာေျပာခဲ့ေပး။အရင္လို အလြယ္ႏိႈက္လို႔ရတဲ့ေငြတြင္းက႐ွိေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။အလုပ္လုပ္မွျဖစ္မယ္။အေဝးသင္လည္းျပန္တင္ရဦးမယ္''
အိမ္နိမ့္စံဆိုတာ သူ႔လိုဘဝကို ေျပာတာ ထင္ပါရဲ႕။လံုးခ်င္းတိုက္မွာေရမီးအစံုနဲ႔ ေလထီးခုန္ခဲ့ရသည့္ အေျခအေနမွသည္ ဆယ္ေပပတ္လည္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ေက်ာတခင္းစာ တစ္ေနရာႏွင့္ ေက်နပ္ေနရၿပီေလ။ေလေအးေပးစက္ ေဝးလို႔ ပန္ကာေလး တစ္လံုးပင္ မ႐ွိ။ဗိုက္ဆာလို႔ အရံသင့္စားစရာ ထည့္သိုရာ ေရခဲေသတၱာဆိုသည္ကလည္း ႐ွိဖို႔မေမ်ွာ္လင့္နဲ့ ဆင္ဆင္တူသည့္ ေၾကာင္အိမ္ေတာင္ မျမင္ရ။
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းအသေခ်ၤ (ချစ်ခြင်းအသချေၤ)
Romanceသမီးေလးနဲ႔ အေဖႏွစ္ေယာက္တို႔ရဲ႕မိသားစုေလးတစ္ခုမွာ ျဖစ္တည္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔အတူ ေျဖ႐ွင္းရမဲ့ အခက္အခဲေတြကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီ ေရးခဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ကိုယ္သာ...ဒီလိုမိသားစုေလး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ေပါ့..... စတင္သည့္ရက္..17.2.202...
အပိုင္း ၁၅ (Z & U)
Start from the beginning
