ကိုႀကီး/ကိုကြီး(Z/U)

5

"ကိုကို႔....မုန္႔ဖိုးေပး...."

အခန္းထဲ ဝင္ဝင္လာခ်င္း လက္ဖဝါး ႏွစ္ဖက္ ျဖန္႔ကာ မုန္႔ဖိုးလာေတာင္းေနေသာ ငယ္ေလး။
အၾကည့္ေတြက မေပးဘဲ ေနရဲေနၾကည့္ ဆိုသည့္ လူမိုက္ၾကည့္ႏွင့္။
အနက္ေရာင္ ဆံပင္ေတြက နဖူးေပၚ အုပ္လ်က္။ နက္ေမွာင္ေနေသာ မ်က္ခံုးတန္းတန္း။ စင္းေနေသာ ႏွာတံ၊ ျပတ္သားေသာ ေမးရိုးႏွင့္ မ်က္ႏွာဟန္ သြယ္သြယ္။

စီးပြားေရး ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသား ငယ္ေလးက Chanyeolအရပ္ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း။
ငါးႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ငယ္သည့္ ညီငယ္က ပထမႏွစ္ စတက္ကတည္းက ကိုကိုဟု ေခၚခိုင္းလို႔ မရေတာ့။
Yeol Hyungဟု ေျပာင္းလဲ ေခၚေဝၚလာသည့္ လူႀကီးေပါက္စေလး။
တည္ၿငိမ္ ရင့္က်က္ဟန္ ျပဳမူေနေသာ္လည္း စိတ္အလိုမက်သည့္အခါ ႏႈတ္ခမ္းဆူတတ္သည့္အက်င့္ေလးက မေပ်ာက္။
စကားေျပာလၽွင္ ခၽြန္လာတတ္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးႏွင့္။
အေပါင္းအသင္းနည္းသည့္ Sehunက မသိသူႏွင့္ဆို လံုးဝအေခ်ဒီဇိုင္းႏွင့္။
Chanyeolကသာ ငယ္ေလးကို ကေလးလို႔ ျမင္ေနတာ။
ငယ္ေလးက ေက်ာင္းမွာ အေခ်မင္းသားဟု နာမည္ႀကီးသည္။

"မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ မေနနဲ႔....ကိုကို႔ရဲ႕ တိုက္ေဂါဒီဇိုင္းႀကီးကို အလန္းဇယားေလး ျဖစ္ေအာင္ ပံုစံေျပာင္းေပးခ ....လာထား မုန္႔ဖိုး....အရြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ေတာ့ မရဘူးေနာ္...Sehunတို႔က ကေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး...."

မ်က္ႏွာကို ပင့္ခ်ီကာ ေျပာေနဟန္က တရားက်ခ်င္စရာ။
မုန္႔ဖိုးေတာင္းတဲ့ သူက အေႂကြးေတာင္းေနသလို ခပ္ေခ်ေခ် မ်က္ႏွာထားႏွင့္။
အရြက္ေသးရင္ မယူဘူးဆိုပဲ OhSehunတို႔ကေတာ့....။

"ေအးပါကြာ....ဘယ့္ႏွယ္ မုန္႔ဖိုးေတာင္းတာက အေႂကြးေတာင္းေနသလိုပဲ..."

ပိုက္ဆံအိတ္ျပားေလးထဲက အရြက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ေပးလိုက္မွ စိတ္ေက်နပ္သလို ထြက္သြားေလသည္။
Chanyeolႏွင့္ Sehunက အေဖတူ၊အေမကြဲ ညီအစ္ကို။
Chanyeolကို ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္း ဆံုးသြားသည့္ မာမားေၾကာင့္ ပါပါးမွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ အထီးက်န္ခဲ့ရသည္။
မာမားဆံုးၿပီး Chanyeolကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေအာင္ အလုပ္ထဲ ေခါင္းစိုက္ေနေသာ ပါပါးကို Chanyeol အသက္၄ႏွစ္ခန္႔တြင္ အဘိုးတို႔က Ommaႏွင့္ လက္ထပ္ေပးခဲ့သည္။