Why me?

Hoofdstuk 15

Ik draaide me om en ik zag hem, Marouane. We keken elkaar aan. Geshockeerd. Heel geshockeerd. 'W-w-at doe j-jij hier?' Zei hij. Ik kon niet praten. Ik probeerde het zo hard maar het lukte gewoon niet. Mijn mond stond open maar er kwam niks uit. 'Ik moest iets doen van Wassim.' Zei ik ineens snel. Ietsjes te snel. 'Oh.' Ik zag de koffer al en liep er dus zelf naar toe. Zijn ogen volgde me de hele tijd. Ik durfde hem niet aan te kijken omdat ik wist dat we dan oogcontact zullen krijgen. Ik wou net weglopen en toen zei hij iets. 'Sara.' 'Ja?' 'Doe de deur dicht en op slot.' 'W-waarom?' Waarom zou hij dat nou willen? 'Ik wil met je p-praten.' 'Oh.' Ik deed wat mij gevraagd was en draaide me terug om. Ik keek naar de grond omdat ik hem niet aan durfde te kijken. Hij gaat trouwen spookte hele tijd in mijn hoofd rond. Hij gaat trouwen, hij gaat trouwen en niet met mij. Hele tijd dacht ik dit. 'S-sara.' Het was even stil. 'Sorry.' Zei hij ineens. 'Voor?' Ik wou geen lange antwoorden geven omdat ik me schaamde en ook diep van binnen een beetje boos op hem was. Als hij gaat trouwen, waarom zoende hij me dan? Waarom? 'Ik, ik vind je leuk. Oke.' 'O.' Kwam er heel langzaam uit mijn mond. Ik geloofde hem niet. Ik bedoel, hij gaat trouwen. Ineens voelde ik zijn hand op mijn arm. Ik keek voor me en zag hem. Ik was zo diep in mijn gedachtes dat ik niet had gemerkt dat hij kwam. Ik keek weer naar de grond maar zonder succes. Hij duwde mijn hoofd voorzichtig omheen met zijn vinger die hij onder mijn kin legde. Ik keek hem in de ogen aan. Hij heeft zulke mooie ogen. Ik raak er gewoon verdwaald in. Hij begon dichterbij te komen richting mijn oor. 'Sara, je maakt me gek.' Hij keek me aan en begon me te zoenen. Ik weet niet wat me bezielde maar ik deed mee. Hij tilde me op en ik klemde mijn benen met zijn benen. En ineens hoorde we geklop

Sorry voor deze korte deel.