» Aydeniz ile Aybora'nın hikayesi. «
---
"Bana neden 'Aydeniz' diyorsun?"
"Sen Ay'sın; çünkü ay o kadar yıldızın içinde bir tanedir ve hepsinden farklıdır. Sen de benim için onca insanın içinde sadece bir tanesin, herkesten daha özel ve daha farkl...
Tenefüs zilinin çalmasını bekliyordum. O kadar sıkılmıştım ki zil çalar çalmaz kendimi bahçeye attım. O anda bankta bizimkileri gördüm. Bade de bugün gelmişti okula. İki adımda yanlarına vardım.
"Selam."
Yiğit yana kayarak oturmam için bana yer açtı. Yanına geçip oturdum.
Ne var ne yok? Doruk, bakıyorum da Bade gelmiş, ödevinin son teslim tarihi öğrenebildin mi?, dedim alayla.
Doruk bana bakıp göz devirdi. "Ben yanlış anlamışım, ödev falan yokmuş. Ama olabilir yani, insanlık hali."
Bade gülerek lafa girdi. "Tabii canım, kesin insanlık halidir."
Ya neyse işte, konuşacak konu bulamadınız da benimle uğraşmaya mı karar verdiniz Allah aşkına!, dedi Doruk mızlanarak. Hepimiz güldük.
Biraz daha konuştuktan sonra zil çaldı zaten. Koridor tıklım tıklımdı. Öyle kalabalıktı ki, resmen iğne atsan yere düşmezdi. Herkes birbirini ittirip kaktırıyordu. O esnada yanlışlıkla birinin ayağına bastım. Neyse ki kimse tepki vermedi. Az sonra sınıfa girip sırama oturduğumda ise ellerimi açmış, okulum bir an önce bitmesi için dua eder vaziyetteydim.
Çıkışta Bade yanıma geldi. "Biz gidip bir kafeye oturmayı planlıyoruz, gelmek ister misin?"
Bugün, düne kıyasla daha iyi durumdaydım. O yüzden gidip kitapçıda vakit geçirmeyi düşünüyordum.
"Hayır, kitapçıya gideceğim."
"Kızım hadi ama! Böyle ayakta kitap okuyup durmaktan sıkılmadın mı?"
"Ne yapayım, kitap dayanmıyor bana. Eğer satın almaya kalksam bunun parasını yetiştiremeyiz. Alıştım tabi ancak arada beni de sıkıyor bu durum. Ama yine de şikayet edemem. Sanırım yakında iş bulacağım, böylesi daha iyi olur."
"İş mi? Zorlanmaz mısın ama?"
"Ne yapalım Bade Hanım, herkes sizin gibi zengin değil maalesef. Neyse ben gelmeyeceğim işte. Size iyi eğlenceler dilerim."
"İyi peki, görüşürüz o zaman."
"Görüşürüz. Kendine dikkat et."
Bade'den ayrıldıktan sonra vakit kaybetmeden kitapçının yolunu tuttum. Kapıyı yavaşça açıp içeriye adım attım. Halil amca gözlüklerini takmış, kitabına gömülmüş durumdaydı. Onu hep kitap okurken görürdüm. Okuduğu kitapların faydasını görüyor olacak ki, kimle konuşsa etkisi altında bırakır insanı. Tanıdığım herkes onunla sohbet etmeyi sever. Çok tatlı dilli, güleç bir adamdır.
