|| FLY AWAY : BEAUTIFUL ||《COMPLETED》

FA:B [ 26 ]

ဒါေယာင္းစကားနားေထာင္ရင္း ဂ်ဳံအင္ ဘတ္ခ္
ဟြန္းကုတင္အနားသို႔တေျဖးေျဖး ေလွ်ာက္သြားမိ
၏ ။

ကုတင္ထက္တြင္ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကေလး
ေလးသဖြယ္ အိပ္စက္ေနေသာ ။ တစ္ခ်ိန္က အ
ခ်စ္ဆိုတဲ့ပူျပင္းမႈ ရသကို မသိတတ္ေသးတဲ့ အ
ခ်ိန္ ။ အပူအပင္ကင္းစြာ ၿပဳံးေပ်ာ္တတ္ၿပီး ။

အခု ႏွလုံးသား ေဝဒနာေၾကာင့္ ေန႕တဒူဝ နာက်င္
ခံစားၿပီးသူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ တိတ္
တိတ္ကေလး ႀကိတ္ငိုေႂကြးတတ္တဲ့ ဘတ္ခ္ဟြန္း
ရဲ႕ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကိုသူ႕လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ဖိကပ္
လ်က္ ...

" ဘာလို႔လဲ ကိုႀကီးပတ္ ... ဘာလို႔အခုမွလဲ ? ဟြန္း
ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက တမင္ ဟြန္း
မေတြ႕နိုင္ေအာင္ ပုန္းေနခဲ့ၿပီး ဘာလို႔အခုမွမပုန္းရ
ေတာ့တာလဲ ဘာလို႔လဲ ! .. မကုန္နိုင္ေသးဘူးလား !
ကိုႀကီးပတ္ အစီအစဥ္ခ်ၿပီးေပးေနတဲ့မကုန္ဆုံးနိုင္
ေတာ့တဲ့ေဝဒနာေတြကို ဘယ္အခ်ိန္အထိ ဟြန္းကို
ရင္စည္းခံခိုင္းေနဦးမွာလဲ "

" ကိုႀကီး ေတာင္းပန္ပါတယ္ "

" ေတာင္းပန္တယ္ ! မဟုတ္ဘူး ... ကိုႀကီးပတ္
ေတာင္းပန္ရမယ့္လူကညီကိုမဟုတ္ဘူး ဟြန္းကို
ေတာင္းပန္႐ုံတင္မဟုတ္ဘူး ဟြန္းခံစားခဲ့ရသလို
အမည္မသိတဲ့နာက်င္မႈေတြကို ကိုႀကီးပတ္ ျပန္
ခံစားျပၿပီးနာက်င္ျပရင္ေတာင္ ကိုႀကီးပတ္ ဟြန္း
အေပၚတင္ေနတဲ့ နာက်င္မႈအေႂကြးေတြကေက်
နိုင္ဦးမွာမဟုတ္ေသးဘူး .. ငယ္ငယ္ကတည္းက
ကိုႀကီးပတ္အေပၚကိုပဲ သံေယာဇဥ္ႀကီးၿပီး ခင္
တြယ္မိတဲ့ ဟြန္းဘက္ကို နည္းနည္းေလးေလာက္
ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုႀကီးပတ္ ျပန္ၾကည့္ခဲ့ေပးရင္ ဟြန္း
အခုလိုအျဖစ္ဆိုးနဲ႕ႀကဳံၿပီး အခုလိုမ်ိဳးေတြခံစား
လာရမွာမဟုတ္ဘူး ျဖစ္ပ်က္သမွ် အရာအားလုံး
က ကိုႀကီးပတ္ေၾကာင့္ပဲ ကိုႀကီးပတ္ေၾကာင့္ ဟြန္း
အခုလိုျဖစ္ရတာ ကိုႀကီးပတ္ရဲ႕အတၱေတြ ကိုႀကီး
ပတ္ရဲ႕တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈေတြ ကိုႀကီးပတ္ရဲ႕
မျပတ္သားမႈေတြ .. ကိုႀကီးပတ္ရဲ႕ စဥ္းစားေတြး
ေတာမႈမရွိတာေတြေၾကာင့္ပဲ !!! "

အလယ္မွ ဘတ္ခ္ဟြန္းကိုယ္လုံးေလးကိုအုပ္မိုး
ကာ တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ခ်န္းေယာလ္
အကၤ်ီေကာ္လံကို လက္တစ္စုံျဖင့္ ေဆာင့္ဆြဲၿပီး
မ်က္ရည္ေတြျဖင့္ ေပါက္ကြဲေနေသာ ဂ်ဳံအင္ကို
ဒါေယာင္းေဘးမွလက္ပိုက္လ်က္သာ ရပ္ၾကည့္
မိသည္ ။