Efteling na sluitingstijd

16.

'Grapje!' Jokie toeterde een keer met zijn neus, 'Het maakt mij niet uit dat je niet alle letters hebt, zolang je maar wist waar je moest zijn. Ik wil ook dat het park op tijd gered wordt!' lachte hij. Rosa gaf hem een stootje in zijn zij. 'Dit is niet te tijd voor grapjes, Jokie!'. Ze greep snel de gele edelsteen uit Jokies hand en liep richting de uitgang.

Snel rende ze naar buiten en zag ze dat er groene rook hing boven Ruigrijk. Zo snel ze kon rende ze ernaartoe. Zo onopvallend mogelijk liep ze rond en fluisterde ze Ronnies naam. 'Psst' hoorde ze ineens, 'Ik zit hier,'. Ronnie had zich verstopt in het huis van Willem van der Decken. Snel liep Rosa ook naar binnen. 'Willem is de wijsgeer van Ruigrijk, weet je nog?' zei hij, 'Dus dit is de ideale verstopplek,'.
'Heeft het Kwaad je niet gezien?'
'Nee, ik heb de Witte Wieven gevraagd of ze het extra mistig konden maken hier. En Python Pietje heeft zich opgeofferd om Het Kwaad af te leiden door een beetje rond te rennen.'
'Oh super! Nu snel op zoek naar Willem!' smiespelde Rosa. Willem hoorde voetstappen de bibliotheek inkomen, dus stapte hij snel zijn spiegel uit. 'Hallo daar, wat goed dat jullie er zijn! Ik kan jullie vertellen hoe de missie in Ruigrijk volbracht moet worden,'. Ze keken beide afwachtend naar de kapitein. 'Het is eigenlijk heel simpel. Jullie gaan een achtbaanritje maken!' Ze keken hem fronsend aan, 'Is dat alles?' 'Dat is wel lekker makkelijk!'
'Nou, er is eigenlijk nog iets wat ik erbij moet vertellen, maar dat kan ik beter laten.'
'Hoezo?'
'Nee, het is beter als ik daar niks over zeg.'
'Kom op, zeg nou gewoon!'
'Nee. Mijn wil is wet. Ik zal zwijgen.'
'Zeg! Willem!'
'Ze zeiden nog zo dat ik niks moest zeggen'.
'Dat dacht Elisa ook, maar die móest wel 6 jaar stil zijn!' lachte Rosa.
'Kom op! Zeg nou!' zeurde Ronnie.
'Goed! De missie is eigenlijk dat jullie allebei in een treintje van Joris en de Draak stappen. Als jullie ruig genoeg zijn en aan zelfvertrouwen niet tekortkomen, zal er niks gebeuren. Maar als jullie angst uitstralen, zal de trein langzamer gaan. En achter jullie brokkelt de baan langzaam af!' Beiden keken ze verschrikt. 'Als jullie dus geloven in wat jullie doen, kan er niks mis gaan. Zodra beide treintjes veilig over de finish zijn, zal Joris en de Draak weer herrijzen,'. De blik op hun gezichten werd steeds angstiger. 'Ik zei het toch,' zei Willem betweterig. 'Ja, inderdaad,' antwoordde Rosa, 'Maar dat had je beter niet kunnen doen,'. 'Nu weten we dat we bang kunnen zijn, maar dat dat niet mag. Bedankt hè, Willem!' zei Ronnie nors. Willem zuchtte. 'Vaar nu maar snel uit. Ga aan boord van mijn schip en begeef je naar buiten, richting Joris en de Draak. Het is geen Pasen, dus nu mag het.' Achter hen hoorden ze ineens rennende voetstappen. 'Waaaaa!' hoorden ze. Willem herkende de stem meteen, 'Python Pietje!' Rosa en Ronnie keken elkaar aan. 'Wegwezen!' zeiden ze tegelijk. Snel stapten ze in De Vliegende Hollander en voeren ze uit. Toen Willem zag dat Het Kwaad ook naar binnen kwam, dook hij nog snel de boot in, ging hij snel zitten en voeren ze weg. Het Kwaad had niets van hen vernomen...