သူႏွင့္နံရံေလးသာျခား၍ နီးကပ္ခဲ့ျပန္ၿပီ။
ေစ့႐ုံေစ့ထားတဲ့ ကြၽန္းတံခါးေလးေရွ႕ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုကိုင္ကာ ရပ္တန႔္ေနေသာေျခအစုံ......
"ဗိုလ္ႀကီး ကြၽန္ေတာ္ဝင္လာခဲ့လို႔ရမလား..."
"အင္း"
"ညစာမစားဘူးဆိုလို႔ ေကာ္ဖီယူလာတာပါ"
"အင္း...ငါပင္ပန္းေနလို႔ မစားေတာ့တာ... ေကာ္ဖီအတြက္ ေက်းဇူးပါ"
"ရပါတယ္"
ဘြတ္ဖိနပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေျခဖဝါးႏုႏုေတြအစား ေနရာယူထားတဲ့ေျခတုေလး...
"ဘာကိုၾကည့္ေနတာလဲ"
"ဗ်ာ"
"မင္းငါ့ကိုသနားေနတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူး..."
"ဒါဆို ဘာလို႔မထိုင္ဘဲ ေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ"
"အ့လိုမဟုတ္ဘူး! ကြၽန္ေတာ္ ဗိုလ္ႀကီးကိုသနားလို႔မဟုတ္ဘူး!"
.
.
ဝရန္တာသြယ္သြယ္ေလးမွာ လွဲထိုင္ကုလားခုံႏွစ္လုံးကိုယွဥ္ခ်ထားကာ အလယ္မွာ အဝိုင္းပုံခုံေသးေသးေလး ခ်ထားသည္။
သူ႕ေဘးမွာထိုင္မိရင္း သူေငးရာအရပ္သို႔သာ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"မိုးတို႔က ဘယ္ေန႕ျပန္ေရာက္မွာလဲ"
"မမမိုးလား"
"အင္း"
"ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး"
"တင္တင္ေမာင္...မင္းသၾကားထည့္မွာလား"
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကရားေလးကိုငဲ့ကာ ငါးႏွစ္ၾကာေတာင္ ေနသားမက်ေသးတဲ့အမည္နာမအတြက္ ခင္မ်ားဆီကၾကားရတာ မႏွစ္ၿမိဳ႕နိုင္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကို အ့လိုမေခၚပါနဲ႕လား..."
"ဟ့! အ့ဆိုဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ မင္းကငါ့ထက္ငယ္မယ့္ပုံကို"
"အဲ့ဒီလို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး...ဒီတိုင္း တခုခုေပါ့"
"ဟင္..."
"အင္း...မင္းစေတြ႕တုန္းကနဲ႕ ပုံေျပာင္းသြားသလိုပဲ... အခုလို အလင္းေရာင္ေတြၾကားမွာျမင္ရေတာ့ ငါလမ္းမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ၾကယ္ပန္းေသးေသးေလးေတြနဲ႕ေတာင္ တူတယ္ ခ်စ္စရာေလးပဲမင္းက ဟက္!..."
YOU ARE READING
I'll Be There In 1945... [completed]
Historical Fictionpart 19 (Uni+Zaw) လြတ္လပ္ေရးမရခင္ဂ်ပန္-အဂၤလိပ္ေခတ္ ကိုျပန္ေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလး...... ေနၾကာပန္းေတေႂကြတဲ့အခါ ခင္မ်ားဘယ္မွာရွိေနမွာလဲ I'LL B-E T-H-E-R-E 🌻 (unicode) လွတ်လပ်ရေးမရခင်ဂျပန်-အင်္ဂလိပ်ခေတ် ကိုပြန်ရောက်သွားတဲ့ကောင်လေး...... နေကြာပန်းတေကြွေတဲ...
![I'll Be There In 1945... [completed]](https://img.wattpad.com/cover/208574540-64-k734349.jpg)