#မင္းခန႔္အိမ္
"အာ့..."
အေနာက္ကေျပးဝင္လာတဲ့ တစုံတေယာက္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းဝင္ေပါက္ေရွ႕မွာ ဟန္ရိပ္ည ပုံလ်က္သားေလးလဲက်သြားသည္။
"Sorry ... ငါမျမင္လိုက္လို႔"
ကမ္းေပးတဲ့ လက္တစုံကို လွမ္းမဆြဲမိခဲ့ရင္ နာက်င္စရာသည္ ေရာက္လာခဲ့မည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္...
"မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ ဒီမွာငါမသိတဲ့သူမရွိပါဘူး အသစ္ေျပာင္းလာတာလား..."
လိုက္လဲစြာၿပဳံးျပရင္းပဲ ကြၽန္ေတာ့္ဆီပထမဆုံးဝင္ေရာက္လာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း သို႔မဟုတ္ ခ်စ္ရသူ...
"အင္း... ဒီႏွစ္မွေျပာင္းလာတာ"
"အဲ့ဒါဆို လာေလ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕အခန္းတူတူပဲကို တူတူသြားမယ္"
ရင္ဘက္ေပၚက တံဆိပ္ေလးကို ဘယ္အခ်ိန္ကေဝ့ၾကည့္လိုက္မွန္းမသိ သြက္သြက္လပ္လပ္စကားေျပာပုံႏွင့္ ေကာင္ေလး။
သူက ကြၽန္ေတာ့္ထက္ မဆိုသေလာက္အရပ္ရွည္တယ္။ အနဲငယ္ျမင့္႐ုံသာပါ...။
တူညီတဲ့အျဖဴအစိမ္းကိုပဲ ဝတ္ဆင္ထားေပမယ့္ ေတာင့္တင္းတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ ဘာပဲဝတ္ဝတ္လွသည္ဟု မာန္ေထာင္ေနသလို...
ကြၽန္ေတာ္...
ႀကီးမားတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ ျဖဴဖတ္ေနတဲ့အသားအေရေပၚမွာ မီးပုံပ်ံလို ပြယေနတဲ့အျဖဴေလးကို ေျခမ်က္စိဖုံး ဖရိုဖရဲ အနားသတ္ႏွင့္ ပုဆိုး...
"ငါ့နာမည္က မင္းခန႔္အိမ္ ခန႔္အိမ္လို႔ေခၚေပါ့..."
"ေဟ့! ျမတ္နိုး နင္ဒီႏွစ္ပိုလွလာတယ္ေနာ္"
"ေဟ့ေရာင္! ညေနေဘာလုံးကန္မယ္ေနာ္"
"ခန႔္အိမ္ေရ..."
"ေအး ငါအတန္းၿပီးရင္လာခဲ့မယ္"
ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးေပၚလက္တင္ကာ ေျခလွမ္းတလွမ္းခ်င္းစီအလိုက္ စကားတစ္ခြန္းစီခ်ကာ ေတြ႕တဲ့သူတိုင္းႏွင့္ေျပာေနေသာသူ...
ဟုတ္ပါတယ္... ထိုလိုလူမ်ိဳးသာ ကြၽန္ေတာ့္လိုအေနေအးတဲ့ေကာင္မ်ိဳးဆီ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္ေရာက္လာခဲ့တာ...
ကိုးတန္းမွာ စေတြ႕ခဲ့တယ္။ အေပါင္းအသင္းမ်ားလြန္းတဲ့သူကေတာ့ အတည္တက်မရွိ ေလွ်ာက္ထိုင္ခဲ့တယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးက ထိုင္ခုံကေတာ့ ေနရာလြတ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူအၿမဲျပန္လာထိုင္တတ္တယ္။
YOU ARE READING
I'll Be There In 1945... [completed]
Historical Fictionpart 19 (Uni+Zaw) လြတ္လပ္ေရးမရခင္ဂ်ပန္-အဂၤလိပ္ေခတ္ ကိုျပန္ေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလး...... ေနၾကာပန္းေတေႂကြတဲ့အခါ ခင္မ်ားဘယ္မွာရွိေနမွာလဲ I'LL B-E T-H-E-R-E 🌻 (unicode) လွတ်လပ်ရေးမရခင်ဂျပန်-အင်္ဂလိပ်ခေတ် ကိုပြန်ရောက်သွားတဲ့ကောင်လေး...... နေကြာပန်းတေကြွေတဲ...
![I'll Be There In 1945... [completed]](https://img.wattpad.com/cover/208574540-64-k734349.jpg)