Trabzon'a Gelin ( Düzenlenecek! )

39. bölüm - ne yapayım Mecnun olup Leyla'yı ?

Yüzümde bir sırıtma yer alırken abimi test etmek istedim.

" Bilmem , vardır sanırım. Güzel kız sonuçta. "

Abimin bedeni gerilirken bunu sarıldığım için çok rahat hissetmiştim. Hafifçe sardığı kolları gevşerken hislerini az çok anlayabiliyordum.

" Arayıp sorsana. "

" Nasıl ? Şimdi mi ? "

Geri çekildiğim de kafasını kararlılıkla sallayıp onayladı.

" Ya abi saçmalamasana, ne dicem kıza? Sevgilin var mı, mı diyim ? Pat diye hem de. "

" Ya Of İpek. Şurada senden kırk yılın başı bir şey istiyorum onu da yapma zaten . "

" Ya sen niye taktın bu kadar ? Napıcaksın ? "

" Ne bileyim. Gördüğüm günden beri rüyalarıma giriyor kız. Bir de melek gibi giyiniyor. "

Uzunca bir of çektikten sonra elini saçlarına atıp karıştırdı. Onu ilk defa böyle görüyordum. Ne yapacağını bilemez şekilde. Doğrusu Ela da abimle arasını yapmamı istemişti, belki de şimdi tam zamanıydı.

" Ay tamam yok sevgilisi veya konuştuğu biri. Seni denedim abi, sende hemen gerildin bakıyorum da. "

Aniden gözlerinin içinin güldüğünü gördüğüm de bende gülümsedim.

" Ha öyle mi ? "

Gülüp kafa salladım. Aptal bir aşık gibi sırıtıyordu resmen.

" Öyle. "

" Peki ben aşağıdayım o zaman. Sende gel hemen kahvaltı yapalım. "

" Tamam. "

Abim odamdan çıkar çıkmaz çalan telefonumla yataktan telefonumu aldım ve aramasıyla bile kalbimin hızlı bir şekilde atmasını göz ardı ettim. Sesini bile özlemiştim üstelik. Sanki dün gece 3 saat konuşan biz değilmişiz gibi...

Telefonu açtığım da ilk o konuştu.

" Günaydın meleğim. "

" Günaydın sevgilim. "

" Nasılsın , ne yapıyorsun şuan. "

" Kahvaltıya inicem şimdi, sen ? "

" Bende yatıyordum ama sensiz hiç rahat değil bu yatak. Aslında ben şunu anladım, benim uyku için ihtiyacım olan bir yatak yorgan değil de, sensin. O kadar özledim ki seni . "

Hasretle iç çektim. Aynı şeyler benim için de geçerliydi.

" Bende seni özledim, nedense senin kollarında olmak dışında nerede olduğum umrumda bile değil. "

Kısa bir sessizlik olduğunda ikimizin de sadece nefesleri konuştu. İkimiz de biliyorduk birbirimizi nasıl özlediğimizi ve iple çekiyordum onun beni almaya gelmesini.

" Zeynep abla nasıl ? "

" İlk güne göre daha iyi, ağlaması dindi ama geceleri genede göz yaşı döktüğünü az çok tahmin edebiliyorum. "

Moralim gene yerle bir olurken onun için dua ettim. Daha gençti üstelik , yine hamile kalabilirdi.

" Yok ben daha fazla dayanamicam. Ne diye bekliyoruz ki, gelip alayım seni işte. "

Yataktan kalktığını telefondan gelen sesle anladığım da hemen durdurdum.

" Ya dur Toprak bi. Az kaldı işte, hem annen hakkım da ne düşünüyor ? O konuyu hiç açmadın. "