Πάλι Απ' Την Αρχη

Κεφαλαιο 14

Μα τι σκεφτομουν.... τι το ανοίγω το ρημάδι απορώ. Αλλά από την άλλη ρε πούστη μου γιατί να μην βγω με τον Στέφανο σιγά ένα φαγητό είναι δεν σημαίνει απαραιτήτως κάτι αυτό... καλό παιδί είναι σίγουρα, αλλά από εκεί και πέρα εγώ δεν είμαι για σοβαρά πράγματα ποτε δεν ήμουν ποτε δεν μπορουσα να κάτσω σε μια σχέση πάνω από 2 μήνες το πολύ. Για εμένα πάντα ήταν η δουλειά μου πρώτα και ποτε δεν ήθελα πολλα σούρτα φέρτα με άντρες. Για μια βραδιά άντε δυο όλοι οι άντρες καλοί είναι αλλά μετά αρχίζουν κάνουν ερωτησεις θέλουν να σε γνωρίσουν και εγώ δεν έχω όρεξη να βάζω άτομα στην ζωή μου ούτε να εξηγώ. Όσους λιγότερους αγαπάς και νοιάζεσαι τόσο λιγότερους είναι πιθανόν να χάνεις. Και όλα αυτά τα σκεφτομουν την ώρα που ετοιμαζόμουν για το ραντεβού με τον Στέφανο. Τώρα το είχα πει δεν αλλάζει κάτι. Βγαίνω από το μπάνιο και βάζω το άσπρο μου μπουρνούζι πηγαίνω μπροστά από την τουαλέτα που είχα στο δωμάτιο μου και βάζω στο σώμα μου την αγαπημένη μου κρέμα με αρωμα βανίλια την είχα πάρει από το Εδιμβούργο και την λάτρευα. Βάζω ένα Μπορντό φορεμα με ελαφρώς ανοιχτό ντεκολτέ τις μαύρες μου γόβες πεταω στην τσάντα μου το κραγιόν κλειδιά πορτοφόλι και βγαίνω προς τα έξω. Ανοίγω την εξώπορτα κοιτωντας το ρολόι μου «γαμωτο πάλι άφησα» και ξαφνικά πέφτω σε ένα σκληρό σώμα.

«Για που άργησες αυγή» ξαφνικά ακουω την φωνή του. Τι στο διάολο θέλει αυτός εδώ
«Να μην σε νοιάζει Λεωνιδα» ειπα με ψυχρή φωνή.
«Μικρή δεν πιάνουν σε εμένα αυτά πες μου που πας έτσι στολισμένη» απάντησε ο Λεωνιδας ενώ με σκαναρε με τα μάτια του.
«Έχω ραντεβού με τον Στέφανο Γι αυτό κάνε άκρη» τον έσπρωξα παρα πέρα.

Εκείνος δεν μου απάντησε και με άφησε να περπατάω στον δρόμο ενώ με ακολουθούσε από πίσω. Ξαφνικά ακουω την φωνή του.
«Έλα ρε προπονητή τι γίνεται. Ο στέφανος μου είπε σήμερα που συζητούσαμε ότι θέλει να αρχίσει στο επόμενο παιχνίδι εκείνος όποτε θέλει να κάνει ατομικές ξέρεις. Παρε τον ένα τηλέφωνο μπορεί να έρθει στο γήπεδο σε καμία ώρα; Τελεια τελεια είσαι φοβερός τα λέμε αύριο πρωί.»

ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ;!;!;!
«Ποσο ηλίθιος είσαι γαμωτο από που και ως που τολμάς να μου ακυρώνεις το ραντεβού» ειπα εγώ όσο τον πλησίαζα απειλητικά μέχρι που έφτασα σε σημείο αναπνοής. Με κοίταζε στα μάτια όπως και εγώ η ανάσα μου αγκομαχούσε να βγει από το στήθος μου τα νευρα που είχα ήταν απίστευτα! Ξαφνικά το τηλέφωνο μας διέκοψε με πήρε ο στέφανος να μου ακυρώσει το ραντεβού ζητώντας μου χίλια συγγνώμη τον καθησύχασα και έβλεπα τον λεωνιδα να έχει ένα ελαφρύ χαμόγελο όσο καληνυχτουσα τον Στεφάνο.